Caos Calmo op IMDb
De vierde film van de dag was een tv-film. Ook wel eens mooi, vooral als Nanni Moretti erbij betrokken is.
Moretti is zo langzamerhand de verpersoonlijking van de betere Italiaanse cinema is geworden: emotioneel en verhalend, ingetogen doch extravert.
De regie laat hij ditmaal aan anderen over, hij speelt alleen maar. Hij speelt Pietro, een man die bij thuiskomst van een dagje strand - waar hij en zijn broer en passant twee vrouwen in nood uit de ruwe zee redden - ontvangen wordt door hulpverleners: zijn vrouw is zojuist bij een val overleden.
Pietro neemt met grote toewijding de zorg voor hun dochtertje op zich en start een moeizaam en dubbelhartig rouwproces. Hoewel duidelijk alles voor hem, zijn dochter en hun omgeving veranderd is, begint hij ook te kijken naar de leegheid van zijn huwelijk en het gebrek aan vereenzelviging met zijn partner.
Hij besluit voorlopig niet meer naar kantoor te gaan en kamp te houden bij de school van zijn dochter. De hele dag, that is. Zodra de dochter afgeleverd is, beginnen zijn overdenkingen op het bankje in het parkje voor de school. Dagelijkse ontmoetingen met mensen die het park bevolken, de dagelijkse telefoontjes met mensen van kantoor tot ja zelfs audiënties van collega's die hem op zijn bankje opzoeken.
Heel heel boeiend om naar te kijken, omdat je de kans krijgt om de gevoelens en de ideeën in het hoofd van Pietro vorm te zien krijgen. Voor de kijker's vorm is er dan ook nog een little love interest aan de film toegevoegd, maar die dampende scenes halen eerder het ritme úít de film dan dat ze hem erin brengen.
Mooi, die Moretti. En wat een heerlijke (beeld)taal toch, dat Italiaans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten