Nog net op tijd gelukt: deze wilde ik graag op het grote doek zien, later deze week gaat ie spinnen op Netflix. Scorcese bedong een paar extra weken bioscooproulatie omdat een filmmaker daar nu eenmaal zijn product kan laten zien zoals het bedoeld is.
Voor mij werkte het, want er zitten knappe staaltjes camerawerk in die dan weer in scherp gezette scenes voorkomen. De magie van het doek, de donkere zaal, de minimale afleiding: bij mij zal het altijd winnen van het tv-beeldscherm.
De film zelf levert relatief weinig verrassingen op: het is een maffiaverhaal, zoals zowel de regisseur als drie van zijn hoofdrolspelers al vaak gedaan hebben. En in "The Irishman" blijkt hoe goed ze daarin zijn geworden. Met behulp van nieuwe digitale technieken lopen de oudjes door hun hele misdaadleven heen, je blíjft geboeid kijken naar de mimiek van het meestertrio.
Lange film, maar doordat het tweede deel veel boeiender is dan het eerste (veel persoonlijker vooral, veel minder geweld ook) is dat allemaal best te trekken.
Sheeran is trouw en volgzaam, hetgeen hem zowel in problemen brengt met zijn gezin als met zijn geweten. Want soms lopen de belangen van zijn ene baas niet synchroon met die van de anderen. En dat gaat wringen.
Met : Robert de Niro, Joe Pesci, Al Pacino, Anna Paquin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten