Indringende film, heftige film. Terwijl het toch voornamelijk kalm over het voetlicht gebracht wordt, gaat het hier over een enorm heftig onderwerp: in hoeverre moeten (religieuze) tradities worden overgebracht op de nieuwe generatie? In hoeverre mag jongeren een norm worden opgelegd, omdat de family values in het gedrang komen wanneer de jongere zich daar niet aan houdt? Mijn standpunt kent u ongetwijfeld, maar het blijkt nog niet voor iedereen zo logisch.
Nisha is een frisse 15jarige dame, die in Noorwegen opgroeit. Haar Pakistaanse ouders werken hard om de kinderen een betere toekomst te geven, maar blijven voornamelijk hangen in kringen van landgenoten die net als zij voor een beter leven naar het westen kwamen. Hoeveel beter dat leven is, dat moet nog blijken.
Nisha hangt rond met vrienden, sluipt 's avonds net op tijd het huis weer in zodat ze niet betrapt wordt wanneer vader zijn laatste ronde langs de slaapkamers doet. Gaat lang goed, totdat Nisha haar geluk overschat: via balkon en raam haalt ze een vriendje naar binnen. Niet dat er echt iets gebeurt, maar het is riskant. En het komt natuurlijk uit.
Vader is woest. Na het molesteren van de jongen gaat hij over tot een radicaal besluit: hij transporteert, nee: exporteert zijn dochter naar Islamabad, naar familie. Daar zullen haar normen en waarden moeten worden bijgebracht. Uiteraard kwijnt Nisha weg, uiteraard voelt ze zich ontvoerd en losgesneden van haar vrienden. Langzaam, heel langzaam krijgt ze vrede met de situatie, ze sluit zelfs voorzichtige vriendschappen met haar nichtje en vooral met haar neef. De geschiedenis lijkt zich te herhalen, zeker wanneer zij en haar "vriendje" tijdens een avondlijke escapade door de politie opgepakt en mishandeld worden. Nisha zit klem, volkomen klem. Haar vader is alweer onderweg.
Met: Maria Mosdah, Adil Hussain
Geen opmerkingen:
Een reactie posten