De mannenclub had weer eens een filmavond gisteren, we waren te gast bij onze bijna jarige aanjager. Als altijd schotelde hij ons een ongewone film voor, als altijd was het materiaal ongemakkelijk. Nooit een hap-slik-weg-avondje, nee: er moet gewerkt worden. En dat lukte.
We kregen voor mij totaal onbekend werk voorgeschoteld. Pas nu weet ik dat dit een veelbekroonde documentaire is geweest, iets meer dan 25 jaar geleden. Het is rauw, het is direct, het is naargeestig. En toch zat het berstensvol humor. Het beoogde doel van de gastheer werd gebereikt: waardering voor de Russische geest , voor het Russische volk.
Anna Belova woont in de middle of nowhere in een klein boerderijtje waar ze dag in dag uit haar best moet doen om het hoofd boven water te houden. De koeien , de groente, de omheining, de velden: alles verdient haar aandacht. En krijgt dat ook.
Ze woont samen met haar naargeestige broer: een alcoholicus die denkt te weten hoe de wereld moet draaien. We spreken 1991/1992: de Sovjetunie is net uiteengevallen en Jeltsin en zijn groepering proberen de boel aan de praat te krijgen. De broer oreert er op los, scheldt zijn zus de verrotting maar presteert zelf helemaal niets: alles komt op de schouders van Anna neer. Een keer per week krijgen ze visite: er blijken nog twee broers te zijn die deze ellende lijken te zijn ontvlucht. Steeds proberen ze enigszins te bemiddelen tussen de boze drinkebroer en de slovende, doch optimistische zus.
Het lijkt één poel van ellende, maar toch weet Anna haar broodnodige lichtpuntjes steeds te vinden. Ze zingt, ze danst, ze koestert haar beestjes. En morgen weer...
Met : Anna Belova, Mikhail Belov
Geen opmerkingen:
Een reactie posten