Pink Floyd:Behind the Wall op IMDb (6,6)
Pink Floyd: Behind the wall op Moviemeter (3,64)
Deze documentaire kan ik niet beschrijven zonder de omstandigheden te beschrijven waaronder ik hem zag. Mijn favoriete filmtheater Cinema Oostereiland bestaat 10 jaar en viert dat met een week van buitenvoorstellingen, die allemaal worden omkleed door livemuziek. In de meeste gevallen vooraf, maar gisteren voor- en vooral achteraf. Er was een lokale tributeband uit de grond gestampt om dit een onvergetelijk evenement te maken. En dat werd het. Ik als niet PF-er genoot mateloos van de virtuoze bewerkingen van nummers die ik achteraf eigenlijk best goed bleek te kennen (ik heb veel oudere broers). Money, Dark side of the moon, On the turning away, One of These Days. Echt goed. En toen het ná de documentaire echt donker was op het plein brachten lichtshow en projectie een perfecte aanvulling. Veel fans genoten zich de versuffing en mijn vrouw en ik gingen daar volledig in mee. Prachtig.
De documentaire zelf is een verhaal over leiderschap. Hoe vier architectuurstudenten opeens een totaal onhippe vorm van muziek begonnen te spelen. De wereld was nog maar net gewend aan popmuziek toen deze vier met lang uitgesponnen improvisaties kwamen die het best genoten konden worden onder intensief gebruik van LSD.
De eerste jaren ging het vooral over creatief leiderschap: die lag volledig bij het meesterbrein Syd Barrett. Helaas kreeg bij dit muzikale genie zijn schizofrenie de overhand (wellicht aangewakkerd door het vele drugsgebruik) , toen hij echt onhandelbaar werd , zetten zijn vrienden hem met lede ogen uit de band. Daarna ontspon zich een strijd tussen aanjager Roger Waters en nieuwkomer David Gilmour. Een verschillende stijl van songschrijven werkte in eerste instantie fabuleus: het leidde tot meesterlijke albums als "Dark side of the moon" en "Wish you were here". Pink Floyd was geen vloeistofdia-kelderproject meer, het was 's werelds grootste stadionact gewonnen die met een audiovisueel spektakel de wereld veroverden. Twee kapiteins op één schip, het ging uiteindelijk fout. Een lange strijd om de rechten op de naam en het uitvoeren van ouder werk begon.
Hoewel een bekend verhaal leerde ik ook nog een leuk weetje uit deze documentaire: ik wist niet dat zij ten tijde van de opnamen van hun debuutalbum "Piper at the gates of dawn" in de Abbey Road studio vertoefden, tegelijkertijd met the Beatles die aan hun magnum opus "Sgt. Pepper's lonely hearts club band" werkten. En nu ze het zo zeiden: verdomd ja, je hoort psychedelische invloeden aan de ene en popinvloeden aan de andere kant. Beide bands moeten elkaar door de vele ontmoetingen onbewust beïnvloed hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten