Lola vers la mer op Moviemeter (3,20)
Fijne intieme film die - ondanks de zware onderwerpen - toch een bepaalde lichtvoetigheid kent. Dat heeft te maken met het ontwapenende spel van Mya Bollaers, die een geloofwaardige rol neerzet als de jonge hoofdpersoon. Magimel heb ik wel vaker sterk zien acteren, ook hier weet hij weer een ogenschijnlijke ruwe bolster neer te zetten die toch nog wel een aardig blanke pit heeft.
We maken kennis met zijn vader, vers weduwnaar. Hij wil niets weten van de jonge vrouw die hij ooit als zoon de deur heeft gewezen. Lola praatte wel in het geheim met haar moeder, maar had goede redenen om dat niet met haar vader te doen. Vader obstrueert zelfs Lola's komst naar de begrafenis van zijn vrouw. Het is het kantelpunt: Ze neemt de urn van moeder mee uit vader's winkel, gooit nog een ruit in en hoopt daarmee te verdwijnen uit het leven van haar vader. Niet dus.
Hij zoekt haar op, komt de urn én verhaal halen. Na het aanvankelijke geruzie komen ze toch op een soort compromis uit: ze zullen de as gaan uitstrooien bij het vakantiehuisje aan de kust. Het wordt een moeizame reis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten