The Peasants (aka Chlopi)- DK Welchman/Hugh Welchman

The Peasants op IMDb (7,6)
 The Peasants op Moviemeter (3,60)

The Peasants op WIkipedia

Uit de koker van de makers van "Loving Vincent", de destijds zo bejubelde film over het einde van het leven van Vincent van Gogh. De fantastische techniek die op die film werd toegepast (eerst werden alle scenes gefilmd, daarna werden ze minutieus overgeschilderd om vervolgens middels animatie weer in beweging te worden gezet). Je kijkt dus naar schilderijen, maar het beweegt als een film. Door deze levensechte benadering krijgen de karakters veel meer diepgang dan een eendimensionaal schilderij normaal kan bewerkstellingen. Mijn vrouw zag deze film een jaar geleden al, was dermate enthousiast dat ze de filmposter kocht die nu ingelijst in onze gangen hangt. Ze overtuigde mij dat ik deze moest gaan zien; die kans greep ik toen ik m op de filmzenders voorbij zag komen. 

Eind 19e eeuw, het Poolse platteland. Feodalisme viert nog hoogtij: de machtige hereboeren zijn meestal ook gelijk de notabelen in het dorp, de pastoor en de notaris buigen voor ze. In het dorpje Lipce gaat dat al niet anders: boer Boryna bezit dermate veel land dat hij het kan maken om zijn personeel, zijn kinderen en zijn personeel allemaal voor hem te laten dansen. Hij is net weduwnaar geworden en moet nadenken over hoe de continuïteit van zijn boerenbedrijf gewaarborgd wordt. Zijn zonen Antek en Maciej zijn lapzwansen, zijn schoondochter Hanka is overduidelijk uit op overname van zijn landerijen. Boryna denkt slim te zijn: hij "koopt" het mooiste meisje van het dorp, de zwierige Jagna, belooft haar de latere zeggenschap over de landerijen (waarvan ze een deel toch al bezat) en denkt aldus alle touwtjes in handen te hebben.
Wat hij niet weet, is dat zijn zoon Antek in het geheim een seksuele relatie heeft met Jagna, een relatie waarbij op het oog wel enige liefde en genegenheid aan te pas komt. Als Boryna op een gegeven moment zijn vrouw betrapt met zijn zoon, ontwikkelt zich een machtsspel waar het hele dorp bij betrokken wordt, helemaal als de oogsten lijken te mislukken en het nabijgelegen bos door de staat onteigend wordt. Het kan niet anderrs dan dat "heks" Jagna hier de oorzaak van is. Wraak!

Met : Kamila Urzedowska, Robert Gulaczyk, Miroslaw Baka, Sonia Mitilieca, Ewa Caszpryk

FIN - song : Piernikowski- Koniec Lata

Il primo giorno della mia vita (aka The First Day of my life) - Paolo Genovese

 

Ik ben groot liefhebber van het werk van Paolo Genovese, de Italiaanse regisseur die ons een paar jaar geleden verblijdde met de originele verfilming "Perfetti Sconosciuti", een film die een vertaling kreeg in een stuk of acht talen (bij ons werd dat "Alles op Tafel", doet dat belletjes rinkelen?). Genovese is van de zedenschets, met scherpe aandacht voor de zorgen van mens en maatschappij. Bij deze film- over het pittige onderwerp "zelfdoding" - moest ik ook regelmatig denken aan het enigszins vergelijkbare "After life' : niet de Ricky Gervais-serie maar de Japanse film van enkele decennia geleden.

De vergelijking zit m erin dat ook in deze film de pas overledenen (in dit geval allemaal door eigen hand) een afkoelingsperiode hebben voor ze over gaan naar définitief dood. Ze hoeven hun besluit niet terug te draaien, maar moeten wel in een week tijd bedenken hoe ze herinnerd willen worden, of ze met hun besluit niet een veel te zware druk leggen op hen die achterblijven. Daar kunnen ze nog aan sleutelen, om aldus de pijn enigszins te verzachten. 
De vier (een succesvol mental coach, een in een rolstoel belande topsporter, een vrouw die niet over het verlies van haar dochter heen komt en een klein vraatzuchtig ventje met stevige suikerziekte) worden met de taxi opgehaald door Uomo, de man die hen naar het hotel brengt waar ze een week de tijd krijgen om te ervaren welke impact hun noodlottige stap heeft. De vier moeten daarvoor ook regelmatig in overleg en gaandeweg ontstaat er - naast de nodige rivaliteit - ook wel begrip en zelfs steun voor hun respectievelijke situaties. Uomo geeft ze de vrije hand, maar wijst ze wel steeds op het ultimatum: over een week is er geen weg meer terug. Dan kun je nog steeds van de brug springen of het pistool op je keel zetten, maar laat je je geliefden louter ontredderd achter.
Begripvolle fictie, ik weet niet of het een genre is maar zo heb ik deze fijne Italian Tale wel ervaren.

Met: Toni Servillo, Valerio Mastandrea, Margherita Buy, Sara Serraiocco, Gabriele Cristini

FIN - song : The Fray - Singin Low

Shut in - D.J. Caruso

Shut in op IMDb (5,7)
 Shut in op Moviemeter (2,74)

Shut in op Wikipedia

Copycat film, deze. Na het grote succes van de claustrofobische film "Room" uit 2015 kon je er op wachten dat er een nieuwe film zou komen waarin een moeder opgesloten zit in een ruimte met aan de andere kant van de deur een of meerdere naarlingen. Zo goed als het voorbeeld wordt deze niet, lang niet. Sterker nog, ik veerde pas op bij de aftiteling, maar dat was dan omdat ik wilde nazoeken of hoofdrolspeelster Rainey Qualley misschien een zusje is van rising star Margaret Qually. Which is. (En bij dat nazoeken kwam ik er dus achter dat ze dochters zijn van vroegere succesactrice Andie MacDowell (ooit maakte ik een filmquizpuzzel over familieverbanden, dan snapt u misschien waar die interesse van mij vandaan komt).

De scheiding van haar man Rob is niet gemakkelijk geweest voor Jessica. Eerst moest ze naar een afkickcentrum om te herstellen van hun beider vernietigende drugsgebruik, na terugkeer daaruit merkt ze dat Rob nog steeds diep in dat wereldje zit. Met alle agressie en bedreigingen van dien.

Ook nu weer komt ie om geld bedelen van Jessica, die net een beetje haar nieuwe leven aan het opbouwen is met haar twee kinderen. Rob bedelt, Rob dringt zich op en Jessica belooft even te kijken of ze nog wat voor hem heeft liggen in de proviandkast. "BOEM", daar klapt de deur in het slot. Geen probleem zou je zeggen, Rob staat aan de andere kant. Maar die gaat nog even iets verder: nu zijn lastpak-vrouw in een lastige positie zit, wil ie haar daar houden. Hij timmert zelfs nog een paar planken tegen de deur en vertrekt. Gelukkig neemt hij daarbij de kinderen niet mee, wat Jessica aanvankelijk vreesde. Nu moet ze stukje bij beetje proberen haar 3jarige dochtertje te instrueren om gereedschappen onder de deur door te schuiven om daarmee de deur los te krijgen. Dat lijkt te lukken, maar plots staat daar de naargeestige Sammy voor de deur. Hij is de dealer van Rob en krijgt nog geld van hem. Hij ziet zijn kans schoon om Rob en Jessica te krenken: hij richt zich op hun op dat moment onbeschermde kinderen.

Met: Rainey Qualley, Jake Horowitz, Vincent Gallo, Luciana Vandette

Opa Cor - Martin van Waardenberg en Peter Verhage

Opa Cor op IMDb (5,8)

Opa Cor op Moviemeter (2,78)

Opa Cor op WIkipedia

Na zijn spraakmakende theatershows met Wilfried de Jong is Martin van Waardenberg zich steeds meer gaan richten op het medium film. Met succes ook, trouwens. Hoewel hij een niet al te grote range aan karakters in huis heeft (en dus heel vaak gewoon zichzelf speelt), weet hij toch met enige regelmaat te scoren. In de film "De terugreis" bijvoorbeeld, daar excelleerde hij in naast Leny Breederveld. "Opa Cor" haalt lang niet de kwaliteit van die film, maar is nou ook weer niet heel vervelend om te zien. Opnieuw een combinatie van een tragische mopperende figuur die met sociale problematiek te kampen heeft. Wereldschokkend is het allemaal niet, zeg maar.

Opa Cor is een volkse vent: potje voetbal, kaartje leggen, pilsje erbij. En nog een pilsje, en zo voort. Het grote lichtpunt in zijn leven is zijn kleinzoon Coentje (van wie hij hoopt dat ie later net zo'n grote Feyenoord-ster wordt als zijn naamgever). Cor doet alles met hem, van dierentuin tot voetballen.

Tijdens een zo'n voetbalmiddagje laat Cor zijn aandacht verslappen: hij laat Coentje met andere jongens een balletje trappen terwijl hij in de kantine gaat klaverjassen. En pilsen. En klaverjassen. En pilsen. U snapt: hij verliest Coentje uit het oog en komt beteuterd bij zijn dochter aan. Hoewel de kleinzoon later alsnog komt opdagen, is voor Cor's dochter de maat vol: hij krijgt zijn kleinzoon niet meer te zien. 
Het is het begin van de totale aftakeling: Cor weet niet meer wat hij met zijn tijd aan moet en gaat uiteindelijk over tot hele vreemde beslissingen om toch nog wat van zijn leven te maken. Hij levert zijn identiteit in.
Het verhaal kent weinig verrassingen, maar wordt wel degelijk opgeleukt: een lawine aan cameo-rollen van bekende Nederlanders rolt voorbij, met daarbij een aantal hele leuke verrassingen.

Met : Martin van Waardenberg, Floortje van Waardenberg, Lenny van Waardenberg

FIN - song : Guus Bok- Opa Cor

Wild Romance- Jean van de Velde

Wild Romance op IMDb (6,5)
 Wild Romance op Moviemeter (3,21)

Wild Romance op Wikipedia

Over anderhalve week is het weer 11 juli. Niet bijzonder voor u en mij wellicht, maar voor de talrijke volgers van speedrocker Herman Brood is het de datum waarop zij hun held uit het leven zagen stappen. Nou ja, stappen; hij sprong. De man had de energie niet meer om zijn kleurrijke leven te vervolgen en koos voor de harde uitweg. Ook ik had hem meermaals zien optreden (alleen al in 1977 en 1978 zag ik hem al een keer of vier, er zouden er daarna nog een paar volgen). Zijn spraakmakende album "Sphritz" kocht ik en draaide ik grijs, latere albums heb ik slechts mondjesmaat tot me genomen omdat de hoogtepunten daarop steeds schaarser werden. Hoe dan ook: het is niet verwonderlijk dat de man in een film vereeuwigd zou worden. Dynamiek volop, al had ik zelf iets te vaak het gevoel dat het allemaal wel erg plat werd verbeeld. Maar goed, de liefhebber he, de liefhebber zal dit gevreten hebben. Positief gezien vond ik de mooie rol van Marcel Hensema als manager Koos van Dijk. Die rol toont keurig aan hoe lastig het leven in de nabijheid van de Zwolse zanger moet zijn geweest.

De film begint waar het eindigt: in "The Amsterdam Hilton" zien we Brood een afscheidsbriefje schrijven en zich naar het dak begeven. Jump! Pas daarna gaat de film zich bezighouden met hoe dat allemaal zo gekomen is: vanaf de eerste contacten tussen Brood en van Dijk, verder met de zegetocht langs Nederlandse zalen om tenslotte letterlijk de grenzen te verleggen en te kijken naar ons omliggende landen en uiteindelijk zelfs de grote markt van de Verenigde Staten. Brood maakt het allemaal niet zo veel uit: als hij maar dagelijks zijn shot krijgt, is ie bereid om alles te doen. Manager Koos heeft meer problemen: hij is zowel dealer als pooier als zakenman en moet continue over zijn eigen morele grenzen heen stappen om het Broodbedrijf staande te houden. Rise and fall. En dat een keer of tig.

Met; Daniel Boissevain, Marcel Hensema, Andy Nyman, 

FIN - song : Herman Brood - My way

High and low (aka Tengoku to Jigoku) - Akira Kurosawa

High and low op IMDb (8,4)
 High and low op Moviemeter (3,95)

High and low op Wikipedia

Wat kan filmkijken toch een feest zijn, Tegenwoordig heeft de industrie een enorme reeks middelen ter beschikking maar vroeger ("in mijn jonge jaren") moest men het met veel minder doen. Dan kwam het neer op de creativiteit van vooral de regisseur om spraakmakende en zelfs bepalende films te maken. Een zo'n regisseur was de Japanse grootmeester (zo noem je dat dan altijd) Akira Kurosawa. Hij maakte films die de tand des tijd moeiteloos zouden doorstaan, die latere filmmakers ter voorbeeld dienden en die nu - met dank aan ons nationale filminstituut Eye- voor een deel weer in een prachtig retrospectief te zien zijn in de theaters. Ik koos gisteravond voor de koele filmzaal om het exemplarische "High and low" te gaan bekijken. De film is 62 jaar oud maar staat nog steeds met een 8,4 (!!!) waardering op IMDb.com , ongekend hoog. Terecht overigens want ook ik als amateur zag hoe invloedrijk de wijze van Kurosawa's filmen is geweest. 

De gearriveerde schoenontwerper Mr Gondo krijgt het aan de stok met de directie van zijn werkgever National Shoes. Directie gaat voor snelle winst en wil met flutmateriaal goedkopere serieproductie gaan maken zodat mensen sneller hun schoenen moeten vervangen en de omzet dus hoger wordt. Gondo vindt dat verwerpelijk: hij heeft altijd degelijke schoenen gemaakt, hij gaat altijd voor de combinatie 'betaalbaar en duurzaam'. Hij voelt dat de bazen hem willen wippen maar heeft zelf al een backupplan: hij heeft de agelopen jaren gewerkt aan zijn aandelenpakket: met de stiekeme aankoop van een pakket van een handelaar zal hij voldoende aandelen hebben om de drie gezamenlijke directieleden te overrulen en daarmee zijn werk en zijn ethos veilig te stellen. 

Terwijl hij zich in zijn kapitale villa op de heuvel (high) voorbereidt op die overname krijgt hij een telefoontje dat zijn spelende zoontje is ontvoerd. Maar dat kan helemaal niet want die komt net na het telefoontje rustig de kamer binnen wandelen. De kidnapper heeft zich vergist, hij heeft het speelmaatje van zoonlief ontvoerd. Wat te doen? De vader van dat jongetje kan het gevraagde losgeld niet betalen, Gondo kan dat wél maar dan kan hij zijn aandelenpakket niet meer vergroten. Een moreel dilemma dat verstrekkend zou kunnen zijn, ware het niet dat Gondo toch niet de harde zakenman blijkt te zijn waar men hem voor houdt. 
"Film klaar" zou u zeggen, maar nee, Kurosawa begint dan pas: we gaan hand in hand met de ingeschakelde politie door het onderzoek, we volgen elke stap: al snel krijgen we informatie dat de ontvoerder uit de wijk moet komen die aan de voet van de heuvel ligt (low). Een spannend spel dat de complexiteit van de Japanse samenleving goed aantoont. Moraal en ambitie gaan met elkaar het gevecht aan. 

Met: Toshiro Mifune, Yutaka Sada, Tatsuya Nakadai, Kyoko Kagawa

Gezien in : Cinema Oostereiland

Stop Making Sense- Jonathan Demme

Stop Making Sense op IMDb (8,7)

Stop Making Sense op Moviemeter (3,44)

Stop Making Sense op Wikipedia

Een jaar of zes geleden werd ik gevraagd om support-dj te zijn bij een optreden in ons lokale muziekcentrum. Ik zou de omlijsting verzorgen bij een optreden van een tribute-band die integraal de set uit de monumentale film "Stop Making Sense" zou gaan spelen. Dezelfde liedjes, dezelfde dansjes, dezelfde ritmes maar dan door bewonderaars gespeeld. Het werd een schone avond. 

Voor mijzelf was het een schok om te ervaren dat de film die ik eertijds nog gewoon in het donkere zaaltje van Victoria 2 had gezien (en waarbij het publiek opstond om in het gangpad te gaan dansen), dat die film al 35 jaar oud was. En inmiddels dus al 41 jaar oud. De film is recent gerestaureerd, die versie had ik nog niet gezien dus toen ik er deze week opeens middenin viel, klikte ik direct op REC. En keek ik opnieuw naar die mooie mix van drie concerten die hier één werden. Zelf had ik Talking Heads 2,5 jaar voor verschijning van de film live gezien in België, bij mij nog steeds eenzaam op één als "beste concert ooit" (en wie mij kent, weet dat dit iets zegt want ik zag echt héél veel bands live).
Ik had (en heb inmiddels weer) the Heads compleet op vinyl, ik keek destijds ook naar "American Utopia" maar ik heb in mijn "recensententijd" nooit meer naar "Stop Making Sense" gekeken. Tot nu dus. HEERLIJK!