L'arche de Noé op Moviemeter (3,30)
Het blijkt anno 2024 nog steeds te gebeuren: kinderen die door hun ouders het huis uit worden gezet wanneer ze hun ouders vertellen dat ze homoseksueel zijn (ik blijf "uit de kast komen" een beetje een rare uitdrukking vinden). Het wil er bij mij slecht in dat je religieuze opvattingen belangrijker zijn dan de liefde voor je kind, maar het gebeurt. Ook in ons tijdsgewricht, waarin toch zoveel informatie voorradig om dit soort angstige ouders van adviezen te voorzien zodat ze hun kind niet langer beschadigen, nee, zodat ze hun kind dus de kans geven zichzelf te ontwikkelen.
Laat het maar aan de Fransen over om dit sociale fenomeen in een film te vervatten, de Franse cinema heeft bij uitstek de reputatie sociale drama's goed aan te kunnen. Dat wil niet altijd zeggen dat de film meteen ook goed is, maar het lef om het onderwerp onder de aandacht te brengen, verdient louter lof.
Bij "L'arche de Noé" moest ik met enige regelmaat denken aan de verfilming van "Jan Rap en zijn maat", eind jaren 80. Een kritische doch warmhartige blik op jeugdzorg, die ons gebracht wordt als de daadwerkelijke chaos die het doorgaans ook echt is. De cliënten hebben elk hun schrijnende problemen, de zorg- en hulpverleners kampen met dogmatische regelgeving en slechte financiering. Het is in deze chaos dan ook hard zoeken naar lichtpuntjes, maar altijd zijn die er.
In deze film wordt dat aardig verbeeld door Alex, die zich voor het vervullen van een taakstraf in een opvangcentrum moet melden. Hij dacht met autisme-cliénten te maken te krijgen, maar het blijken stuk voor stuk jongeren die tot de LHBTIQ+ -wereld behoren. Jongeren die vol in de transitie zitten, jongeren die de mishandelingen uit hun jeugd aan het verwerken zijn maar ook op het oog redelijk kansrijke jongeren die tegen de verkeerde ouders zijn aangelopen. Alex probeert aanvankelijk onder het werk uit te komen maar ziet al snel dat hij daadwerkelijk een schakel kan zijn tussen de jongeren en de ietwat verharde hulpverleners. Hoewel hij moet waken voor al te veel betrokkenheid, ziet hij toch dat hij sommige jongeren een extra zetje kan geven in hun zelfacceptatie én in de strijd om de knellende banden van zich af te werpen.
Met : Finnegan Oldfield, Valerie Lemercier,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten