De "PLAY" was al ingedrukt toen ik besefte dat synopsis en openingsbeelden wel tamelijk bekend voor kwamen. Dat klopte, ik bleek de film 10 jaar geleden al eens gezien te hebben. Maar waarom niet? De situatie is voor meisjes en vrouwen immers nog steeds even schrijnend als destijds, erg veel zijn de landen daar niet opgeschoten. En dan hebben we het hier nog over een land dat in de voorhoede zit, ik wil er -als vader van drie dochters- niet eens aan denken hoe achtergesteld een vrouw in sommige landen moet leven, hoe ongelijk ze worden behandeld. U snapt: ik onderging de film in zijn geheel nog een keer. Geen straf trouwens: een film die na 12 jaar nog steeds op een 7,5 op IMDb staat, kan niet echt slecht zijn.
Ik ga niet de hele recensie opnieuw schrijven, lees mijn gedachten uit 2014 bij deze film:
Recensie Wadjda 2014
Saillant detail aan de film dat me nu duidelijker opviel dan bij de eerste aanschouwing: om aan geld te komen, bouwt Wadjda ook cassettebandjes die ze op het schoolplein en in de buurt verkoopt. En dat mag natuurlijk niet, want muziek is haram. Extra leuk dus dat je haar bezig ziet een bandje samen te stellen en ondertussen dit liedje hoort: "Tongue Tied" van Grouplove. Toevallig een liedje dat tot mijn "temporary top" hoort, ofte wel: een liedje dat ik de laatste tijd plots weer veel draai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten