Memory op Moviemeter (3,29)
Zeer intrigerend verhaal: ongemakkelijk doch hoopvol, verontrustend doch zielenzalvend, onbegrijpelijk maar logisch. Net iets meer dan anderhalf uur heeft regisseur Franco (oa het ook al bijzondere "Sundown") nodig om de kijker voor een paar uur aan napraatstof te leveren. Daar hou ik van. Prima film derhalve, bovendien ook nog eens sterk geacteerd en prijswinnend.
We weten al direct dat Sylvia met demonen worstelt maar ze lijkt die gevechten inmiddels te boven te zijn. Nog steeds bezoekt ze de AA-meetings, maar ze is al zover in het ontnuchteringsproces dat ze haar dochter al meeneemt om samen aan de groep te tonen waar ze nu staan. Haar eigen ervaringen maken dat ze reuze streng is voor haar dochter Anna, die steeds meer in de leeftijd komt van afspraakjes en nieuwsgierigheid naar wat de wereld te bieden heeft. Sylvia houdt het af, meestal sluiten ze zich af in hun beveiligde flat. Haar zus Sara moet fors haar best doen om Sylvia een keer de deur uit te krijgen, na enige weerstand gaat Sylvia mee naar een schoolreünie.
Ook daar zondert ze zich af maar krijgt aan tafel gezelschap van een indringend zwijgende man. Sylvia verdraagt het niet en gaat naar huis. Maar dat gaat zomaar niet: de man loopt -zonder een woord te zeggen- mee, tot aan haar voordeur zelfs. Als hij er de volgende ochtend nog steeds zit (in de regen), neemt de hulpverlener in haar het heft in handen: ze regelt dat de zonderling wordt opgehaald. Het lijkt klaar. Maar dan begint het pas.
Ze is nieuwsgierig naar wat de beweegreden van de man waren en neemt contact op met de familie. Ze regelt een ontmoeting en trekt daarmee een beerput aan herinneringen op. Ze werpt zich op als buddy voor de dementerende man, maar beseft niet wat ze daarmee voor zichzelf én voor haar dochter aan gevoelens blootlegt.
Met : Jessica Chastain, Peter Sarsgaard, Brooke Timber
FIN - song : Procol Harum- A whiter shade of pale
Geen opmerkingen:
Een reactie posten