Soeur Sourire op Moviemeter (3,41)
Met weinig verwachtingen ging ik deze film in, maar het werd gaandeweg steeds boeiender. Natuurlijk kende ik - als gewezen katholiek, met nonnen en priesters in de familie- het verhaal van de Zingende Non wel maar dat er zoveel drama achter verscholen zat, wist ik niet. Goed om deze dramatische biografie dus bekeken te hebben.
Jeannine Deckers groeit op in een streng gelovig gezin, maar heeft moeite zich binnen de knellende banden te bewegen. Het is eind jaren 50, ze wil Elvis worden maar weet dat ze nooit de vrijheid zal krijgen om het muzikale pad op te gaan. Haar moeder is streng, bits en afgemeten. Ze heeft voor Jeannine allang de route uitgestippeld van: trouwen met een brave man, de patisseriezaak van vader overnemen en verder haar gebedjes prevelen. Geen uitspattingen, geen frivoliteit. Met haar zus Francoise bespreekt ze 's avonds op de slaapkamer haar wensen om uit te breken, deze waarschuwt haar voor de toorn van moeder. En van die van God natuurlijk. Beter is het om te blijven sparen voor de missie, zodat ze later alsnog in Afrika kan werken en de ruimte kan inademen.
Als de druk van moeder te verstikkend wordt, neemt Jeannine een stevig besluit: ze gaat uit huis, ze gaat het Dominicanenklooster van Fichermont in. Een niet zo slimme zet, want het eerste wat moeder-overste doet, is haar gitaar in beslag nemen. Toch ontwikkelt Jeannine gaandeweg een band met de kloosterleiding en ze mag zich uiteindelijk gaan storten op de begeleiding van bezoekers. Ook muzikale begeleiding, ja. Daarmee is het hek van de dam voor de eigenwijze Jeannine; ze pakt haar zelfgeschreven teksten erbij en creëert zowaar een liedje dat aan blijkt te slaan: het vrolijke doch godvrezende "Dominique" wordt opgepikt door de radio en tv-stations: onder de artiestennaam Soeur Sourire staat Jeannine plots in de top 40. En in de schijnwerpers. Dat kan niet lang goed gaan. Haar drang tot expansie en zelfontwikkeling staat haaks op de soberheid van het nonnenbestaan. Ze treedt uit en zoekt haar oude vriendin Annie op. Er heeft altijd iets gebroeid tussen hen, plots kunnen verstopte gevoelens naar buiten. Niks mis mee, zeggen wij nu, maar in de jaren 60 had dit dus gevolgen voor je carrière, ja zelfs voor je hele bestaan.
Met: Cécile de France, Sandrine Blancke, Chris Lomme, Jan Decleir, Jo Deseure,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten