Coup de Chance op IMDb (6,4)
Coup de Chance op Moviemeter (2,94)
Achtentachtig is ie inmiddels, maar nog steeds rijgt Woody Allen de ene filmregie aan de andere. Zelden zijn ze nog zo spraakmakend als zijn werk in de jaren 70 en 80, steeds meer is hij in de richting gegaan van een vermakelijk relationeel verhaaltje. Maar het is nog steeds geen straf, want dat verhaal vertellen, dat kan ie echt goed. Deze, van vorig jaar, is voor zover ik weet zijn eerste Franstalige film dus nog steeds wordt het experiment niet geschuwd. Blijkbaar keerde hij met veel plezier terug naar Parijs, na eerder succes aldaar.
Ze botsen nog net niet tegen elkaar op, daar midden op het plaveisel van de Parijse straten. Het is Alain die haar aanspreekt: "Sorry. Eh..maar, hallo, jij bent toch Fanny?" Fanny schrikt, maar knikt. Ze had hem niet herkend, haar oude schoolgenootje. Enthousiast begint hij verhalen af te steken: over hoe ze er vroeger uitzag, hoe heimelijk verliefd hij was op haar, hoe leuk het is dat hij haar nu na al die jaren tegenkomt. Koffie?
Fanny houdt de boot enigszins af. Natuurlijk best leuk, zo'n ontmoeting, maar ze kan zich de jongeman amper herinneren en bovendien: ze zit midden in een welgestelde relatie met de enigszins directieve Jean. Fanny heeft alles wat haar hartje begeert, maar toch, maar toch: blijkbaar is haar relatie enigszins ingedut want ze kiest toch voor de spanning van een afspraakje met de niet onknappe schrijver Alain. Ze wandelen, lunchen in het park en meer en meer ziet Fanny de charmes van Alain in. Het gaat jeuken, ze gaat overstag en begint een verhouding.
Al snel merkt Jean veranderingen in haar gedrag en zet er een detective op die de handel en wandel van zijn vrouw moet nagaan (fraai detail: bijna gelijktijdig filmde Melvil Poupaud een vergelijkbare rol in het spannende "L Amour et les forêts": ook daarin was hij de jaloerse echtgenoot die ver gaat om zijn zin te krijgen). Jean neemt vergaande stappen om zijn vrouw terug te winnen.
Met: Lou de Laâge, Melvil Poupaud, Niels Schneider, Valerie Lemercier
FIN - song : Nat Adderley- Cantaloup Island
Geen opmerkingen:
Een reactie posten