Where the wild things are- Spike Jonze

Randje jeugdfilm en volwassen film, veel verschillende dingen over gehoord.
t was de eerste in onze reeks thuisgetapete films, dank aan onze digi-tv-recorder.

Ik kan niet anders zeggen: ik was ontroerd, ik vond m mooi. een subliem sprookje dat een grote-mensen-spel speelt met karaktereigenschappen en sociologische inslag.
Een mooi uitgesponnen verhaal , waarbij het aan t eind best even slikken is.

en da's knap, als je de vormgeving van de film kent. en mijn eigen houding ten opzichte van "fantasy". Door de mega-poppen steeds voor te stellen als uit de krachten gegroeide bestaande beesten, hield ik mijn weerstand in bedwang.

en daarmede werd het verhaaltje van het van huis weggelopen jongetje Max , die met zn bootje op een ver eiland temidden van een ruziend stel wonderbeesten terecht komt een heel aansprekend geheel. Ik heb genoten.

The town - Ben Affleck

Deur in huis: ik vond m niet slecht.

Niet dat Ben Affleck nou hardstikke goed speelde, of dat t nou een uitermate verrassend verhaal was, nee. maar toch: ik vond t vooral een onderhoudende film, waarbij gelukkig the people interest belangrijker was dan het actie-deel.

The Town uit de titel is Charlestown, de agressieve en criminele wijk in Boston, waar de misdaad welig tiert en waar criminaliteit in het DNA van generaties zit.
Je kent het wel: topcrimineel wil nog één keer goed uitpakken en er daarna mee stoppen, zijn maatjes willen door vanwege t succes van hun acties. En tussendoor komt er een dame op de proppen, die als gijzelaar bij een van hun overvallen diende maar later serieus kandidaat is om mrs. Topcrimineel te worden.

Recht-toe-recht-aan, en toch niet helemaal verkeerd.

Biutiful - Alejandro Gonzalez Inarritu

best gek, dat ik toch een beetje jaloers uit deze film vandaan kwam.
Want het sappelende leven van Uxbal, het straat-manusje-van-alles die op bijzondere wijze zijn dagloon verdient, dat leven is niks om jaloers op te zijn.
De drie verhaallijnen die de hoofdmoot van deze film vormen, zijn geen van allen voorzien van veel optimisme:
1) Uxbal krijgt te horen dat ie terminaal ziek is en probeert nog snel van alles goed
te regelen voor zn twee kindertjes
2) Uxbal heeft een los-vast-relatie met een bipolair ontregelde dame, waar de
haat-liefde vanaf spat. Zie 1
3) Uxbal verdient de kost door te bemiddelen in handelswaar danwel koppelbazenwerk
voor een keur aan immigranten en illegalen. Zie ook 1: brood en plank.

En toch! Toch word je compleet ingepakt door de naturelle en vooral vanzelfsprekende manier waarop javier Bardem deze hoofdrol invult: het is gewoon een sympathieke kerel die ondanks al zn ongeluk , steeds weer op zoek gaat naar t mooie en t goede voor de mensen om hem heen. en daar zelfs nog een centje aan verdient.
en dan heb ik t nog niet eens over het frusterende gevoel dat elke mannelijke kijker van deze film moet bekruipen: wat een mooie man, wat een archetype, wat een heerlijke kerel.

Schrijnend mooi, zo noemde ik de film direct na afloop. Sinds lang niet meer zo stil geweest van een film..

Bonded by blood - Sacha Bennet

De bijzondere handen van mijn vrouw slagen er regelmatig in om net de verkeerde film uit de schappen te trekken.
Zo ook dit "waargebeurdje": iets met drugsgangs in portsmouth waarbij de ene helft t puur doet om geld te verdienen en de andere helft zich ook iets te frequent vergrijpt aan de eigen handelswaar.

dat gelardeerd met een "fuck" of 3 in elke zin, een stevige dot geweld en veel knauwend engels. Tja..

the King's Speech- Tom Hooper

Veel geroemd. Heel veel geroemd. En terecht!

Prachtig kammerspiel tussen twee heren, met af en toe tragikomische interventie van Helena Bonham Carter, die haar rol als prinses/koningin speelde op een manier zoals ik normaal Johnny Depp zn rollen zie doen.

Het verhaal is genoegzaam bekend: prins albert stottert, maar moet af en toe in het openbaar spreken. dat gaat niet goed dus neemt hij spraaklessen.
De leraar, een mega-fantastische prestatie van Geoffrey Rush, is onconventioneel en botst daarmee continue met de paleismores van de aanstaande koning George.

even doorbijten, het eerste halfuur voldoet aan alle cliché's die je hebt gevormd uit de diverse recensies, maar daarna ontwikkelt zich een diepgang tussen de beide hoofdpersonen waarvoor maar één woord is: indrukwekkend.

heer lij ke film!

The Black Swan - Darren Aronofsky

Verplichte kost, ik mocht m niet alleen zien en moest en zou met mijn lief in de zaal zitten. Gistermiddag dus , het kwam er eindelijk van.
De Oscar voor beste vrouwelijke hoofdrol kwam bij deze film terecht, ik heb niet anders gehoord dan dat het terecht is.
Inderdaad zet Nathalie Portman een karakter neer waar je niet omheen kunt, in een rol die duidelijk veel van haar eiste. Met de immer zinderende aanwezigheid van Vincent Kassel én met de weergaloos mooie muziek zijn de sterke punten van de film genoemd.

Het doordraaien van de ballerina en het in visioenen weergeven van haar waanbeelden werden door mij als volstrekt belachelijk ervaren. Deed zware afbreuk aan de werking van het an sich al zware verhaal.
Of ik snapte het niet, dat kan ook..

Submarino- Thoma Vinterberg

Stond al heel lang op mn lijstje, vorige week eindelijk (tijdelijk) bemachtigd bij de bieb.

Spraakmakende film, had van de festivalbezoekers veel gehoord over deze oersombere rolprent. Vrouwlief na afloop in tranen op de bank, ik muisjesstil: het zegt iets over de impact.

Eigenlijk is de film een grote aaneenschakeling van sociaal leed, waarin fout op fout gestapeld wordt in een poging overeind te blijven. Twee broers groeien al snel zelfstandig op als hun moeder haar dagelijkse jacht op alcohol steeds vaker buiten de deur voortzet. Na een traumatische gebeurtenis springt de film naar volwassenheid , maar nog steeds blijken de broers te vechten met het leven. Kruimeldievend, sprokkeldealend en meer losse flodders schietend, komen ze langzaam aan een beetje tot elkaar. Tot de volgende dramatische wending uiteraard.

Film voor mensen met een hoog incasseringsvermogen, maar dan is ie ook echt mooi!

Vlees- Victor Nieuwenhuijs en Maartje Seyfferth

"een combi tussen de Noorderlingen en een Horrorfilm" , zo vertelde mijn filmhuis-collega toen hij de screener-dvd in mn handen drukte.
omdat Boer zoekt vrouw afgelopen is dook is dus maar eens in een andere nationale traditie; die van het beeld van de onsmakelijke slager.

Ik neem aan dat deze film goede bedoelingen had tijdens de constructie, maar ik was aan t eind de draad behoorlijk kwijt. Wie was nou goed en wie was nou slecht?
Wie was nou vriend en/of partner van wie?
een slager, een nymfomane bazin, een puberachtig slagersmeisje, een rechercheur met een moeizame relatie en dito baan: het loopt allemaal door elkaar in droom en daad.

Film werd niet geschikt bevonden voor ons filmhuis-publiek, ik kan me daar wel iets bij voorstellen