Life Itself - Dan Fogelman

Life Itself op IMDb (5,8)
Ben er nog niet helemaal uit, een dagje nadat ik deze gezien had. Heb gisteren geen recensies gelezen, maar werd er wel op aangesproken door de medewerkers van het filmtheater. De ene recensie was vernietigend, de andere matig en ze had mensen gesproken die zeer onder de indruk de zaal uitkwamen. Ook ik raakte met medebezoekers in gesprek verzeild na afloop en ook hier waren de meningen verdeeld. Op zich is dat goed, dat betekent dat de film in ieder geval iets probeert los te maken. Sommigen waren zeer onder de indruk van het emotionele einde van de film, waar ik juist het einde tamelijk drakerig vond en het barokke begin juist imponerend en verrassend vond. Derhalve kan mijn advies alleen maar zijn: ga het zelf zien en kies uw kamp.

Dan kijkt u naar een mozaïekfilm die opgedeeld is in vijf blokken, met evenzovele tijdsprongen. Pas aan het eind zult u zien waar u in het begin naar gekeken heeft. De eerste twee blokken zijn gewijd aan de stormachtige relatie van een jong stel, dat middels de teksten van Bob Dylan aan elkaar verbonden lijkt. Althans: zij is Dylan-gek en doet aan tekstexegese, hij vindt het een schorre kraai en heeft moeite tot inzichten te komen aangaande de poëzie van meneer Zimmerman. Even heftig als de relatie opbloeit, knalt ie uit elkaar, waarna we de man tegenkomen bij zijn psychiater (altijd fijn om karakteractrice Annette Bening in een film te zien). Ook daar spatten de emoties van het doek. Chapter 2 volgt automatisch op deel 1, maar in chapter 3 gaan we naar een compleet andere kant van de wereld. We verlaten New York en komen terecht in Andalusische olijfboomgaarden. Daar runt de Italiaanse expat Mr Saccione op ongelukkige wijze zijn landerijen. Hij ontdekt dat zijn medewerker Javier anders werkt dan al zijn andere medewerkers : bedachtzamer, liefdevoller en serieuzer. Om die reden benoemt hij Javier tot zijn opvolger/voorman. Deze pakt het cadeau in dank aan, maar maakt zijn patron wel duidelijk dat hij op zijn eigen wijze de boomgaard zal gaan leiden en niet van plan is om anderen zijn werkwijze en ideeën te laten verstoren. Javier sticht een gezin , Mr Saccione ziet daarin zijn eigen onvolkomenheden om het leven enige diepgang te geven. En gaat zich dus met het gezin bemoeien.

De rest van de verwikkelingen zult u zelf moeten aanschouwen, ik mag niet teveel weggeven.
Zoals gemeld: ik was erg onder de indruk van het schokkende en avontuurlijke begin, de latere romantische delen deden mij fronsen. Ieder zijn meug. Zoals het leven zelf, dus.

Met : Oscar Isaac, Olivia Wilde, Annette Bening, Antonio Banderas

Paul, Apostle of Christ- Andrew Hyatt

Paul, Apostle of Christ op IMDb (6,7)
Toevallig weet ik dat ze vrij zeldzaam zijn, bijbelfilms. We hadden het destijds nog best lastig om een complete en vooral goede quizronde te maken over dit genre. Deze titel hadden we destijds nog niet tot onze beschikking. Gevoegd bij mijn liefde voor geschiedenis, mijn hart voor Rome en mijn soms opspelend katholiek verleden en u snapt dat ik deze film direct op opnemen zette toen ik hem op Film1 voorbij zag komen.

67 na Christus. Nero is bezig het Romeinse Rijk te vernaggelen, met name de stad Rome zelf. De helft van de naamgevende zetel van het grote imperium is afgebrand en voor het gemak geeft de gruwelkeizer de schuld aan de christenen. Zij zouden in hun verzet tegen de Romeinen al brandschattend de stad proberen te heroveren. Hij houdt Paulus , beter bekend als Saulus van Tarsus, ervoor verantwoordelijk. Paulus is al jaren in de ban van de vermoorde leidsman van de christenen, die zo'n 40 jaar daarvoor werd gekruisigd. Hij predikt diens woord en dat staat de Romeinen niet aan. Paulus wordt ter dood veroordeeld en in afwachting daarvan gevangen gezet.
De Griekse arts Lucas arriveert in Rome om het verhaal van Paulus op te tekenen, hij ziet in dat de man een symboolfunctie heeft , dat Paulus hoop geeft aan de getergde en vervolgde christenen. Lucas besluit de omgekeerde weg te volgen: hij gaat Paulus opzoeken in de gevangenis , eerst heimelijk maar later toch in samenspraak met de verbaasde Romeinen. Die snappen inmiddels dat ze er baat bij hebben om Paulus niet al in gevangenschap te laten overlijden en daarmee martelaar te worden. Er ontstaat een spel van belangen: de Romeinse baas van de gevangenis die de dokter eigenlijk goed kan gebruiken voor privé-doeleinden, de rotsvast vertrouwende apostel en diens geschiedschrijver (die wij ons allemaal kunnen herinneren als "volgens Lucas").

Met ; Jim Caviezel, James Faulkner , Olivier Martinez , John Lynch

Murder on the Orient Express- Kenneth Branagh

Murder on the Orient Express op IMDb (6,5)
Duizelingwekkend. Nee, niet de snelheid van de trein, nee. Duizelingwekkend is de hoeveelheid bekende gezichten die je in deze film tegenkomt. Voordat je doorhebt wie er achter die jaren 30-vermomming schuilt, komt de volgende Hollywood-tronie alweer voorbij. Johnny Depp, Michelle Pfeiffer, Willem Defoe, Derek Jacobi, Penelope Cruz, Olivia Colman, gelukkig ook Judi Dench en onze eigen Marwan Kenzari. En dan natuurlijk Shakespeare-acteur Kenneth Branagh als de statige speurder Hercule Poirot.
Je moet daar even doorheen kijken, al die sterren. Het zou namelijk net kunnen lijken alsof de film niet heel oppervlakkig is, een veel te lineaire boekverfilming. Maar dat is het toch echt.

Poirot is op vakantie en neemt de trein van Istanbul naar West-Europa. En uiteraard wordt er aan boord een moord gepleegd. En uiteraard neemt hij direct het onderzoek in handen. Een complexe zaak, want iedereen kan het gedaan hebben. Zal het 's werelds beste speurder lukken om de dader(s) te pakken?

Met : Kenneth Branagh, Michelle Pfeiffer, Johnny Depp en heel veel anderen

Taal is zeg maar echt mijn ding - Barbara Bredero

Taal is zeg maar echt mijn ding op IMDb (5,4)
Er is geen tussenweg. Types als Paulien Cornelisse roepen óf weerstand op óf instemming. Ik ben van de laatste groep. Ze stelt zich op een prettige manier afzijdig van de wereld, ze beziet de mens en let daarbij vooral op de taal. En ze is analytisch, zeer analytisch. Mensen die mij kennen, weten dat ik me graag onder analytische mensen begeef.

Maar dat wil nog niet zeggen dat er dan ook maar een film van gemaakt moet worden, van die ludieke schrijfsels van mevrouw. De film raakt een heleboel aan, maar dringt nergens in binnen. Niet in de besluiteloze carrière-stappen van hoofdpersoon Anne, niet in de problematiek van de progressieve vergeetachtigheid en ziekte van haar vader, niet in haar onmogelijke omgang met romantiek en vrouwelijkheid. Maar de film probeert het wel allemaal. En wordt daarmee een allegaartjes-feelgood.

Anne kan knap schrijven, maar doet dat op de verkeerde plek. Stukkies in een modeblad, lifestyle-verhaaltjes. Maar ze kan en ze wil meer. In plaats van het opgeven van haar baan bij de uitgeverij stapt ze over naar een ander blaadje, waar ze net zo lifestyle schrijft maar dan nu voor mannen. Haar talent wordt onderkend en ze krijgt iets meer reportages te doen. Met toevallig een heel knappe fotograaf.
Al die reportages komen steeds in de knel omdat Anne tussen haar werk door ook nog de zorg heeft voor haar dementerende vader, die waar hij komt de boel op stelten zet. En dan is er nog die vriendelijke collega, die eigenlijk hengelt naar haar liefde maar dit steeds onbeantwoord ziet, En er zijn nog haar onhebbelijke broer en zus , die beiden veel te druk zijn met hun dertigersproblematiek om zich ook nog eens om papa te bekommeren. Alles komt dus op Anne neer. Maar alles sal reg kom.

Met : Fockeline Ouwerkerk, Egbert Jan Weeber, Peter Faber 

Niemand in de stad (a.k.a. Open Seas) - Michiel van Erp

Niemand in de stad op IMDb (7,4)
Het duurde aardig lang (te) voordat ik een beetje in de film zat. Te karikaturaal wordt het studentenleven neergezet, dusdanig dat je voor geen enkele van de spelers ook maar enige sympathie kunt opbrengen. Een te leeg bestaan, te veel loze bravoure en te weinig echt contact.
Het verandert als we al ruim halverwege de film zitten : pas dan krijgen enkele van de karakters kans om iets aan uitdieping te doen. Zo is hoofdpersoon Philip plots wél de vriend die huisgenoot Matthias nodig heeft als hij zijn afwezige vader gaat bezoeken (die overigens gespeeld wordt door Huub "Niemand in de stad" van der Lubbe). En Philip zelf is plots degene die ziet dat voormalig huisgenoot Jacob zich veel zonniger en succesvoller voordoet dan het hem in werkelijkheid vergaat. Tenslotte is het ook voor Philip zelf de tijd voor zelfkritiek en dito bewustzijn wanneer hij in twee gelijktijdige relaties verstrikt raakt. Hij wilde zelf de open zeeën bevaren, maar het is hem nu even te ruig.
Er komt dus toch nog zoiets als "coming of age". Maar we moeten er wel even op wachten.

Met : Minne Koole , Jonas Smulders, Chris Peters

Fifty Shades Freed - James Foley

Fifty Shades Freed op IMDb (4,5)
Als je ze dan toch moet rangschikken, dan was dit van de drie delen degene met de meeste -ahum- diepgang. Hier gebeurde in ieder geval nog iets aan andersoortige menselijke interactie dan in de andere delen. Natuurlijk seksen de twee zich nog behoorlijk frequent de dag door, maar er ontstaat ook iets van -ahum- wrijving tussen de persoonlijkheden en de persoonlijke geschiedenissen.
Ze zijn behalve met lintjes en touwtjes nu ook in de echt verbonden , ze kibbelen, ze neuken en ze zijn zelfs af en toe heldhaftig. Tussendoor fraai boetseerwerk voor de kijker. Klaar weer.

Met : Jamie Dornan, Dakota Johnson

Todos lo saben - Asghar Farhadi

Todos lo saben op IMDb (7,1)
Misschien ging ik met te hoge verwachtingen heen, eerdere films van Farhadi in gedachten. Misschien dacht ik dat het sterrenkoppel het wel zou fiksen. Maar ik zag het er niet aan af.
IMDb geeft de film een 7,1  , de film maakte in Cannes al enige naam. Het zou dus best aan mij kunnen liggen.

Voor de bruiloft van haar zus komt Laura met haar gezin (nou ja, bijna het hele gezin) terug in haar geboortedorp in de wijnstreken van Spanje. Ze begroet de hele familie, haar dochter papt al aan met een van de dorpsjochies: het belooft een goed feest te worden. Nog voor de trouwerij begint, ontmoet Laura haar oude liefde Paco. Een hartelijke ontmoeting waaruit nog steeds veel genegenheid spreekt.

Het feest is wervelend en dynamisch, Spaans temperament volop. Dochter Irene wordt onwel en gaat eerder slapen. Als moeder nog even bij haar dochter gaat kijken, ontdekt ze tot haar schrik dat Irene weg is. Nergens te vinden.
Al snel krijgen ze de eerste berichten van , jawel, de ontvoerders. En bij die berichten krijgen ze de opdracht om de politie er buiten te laten. Het gekke aan het verhaal is dat ook de vrouw van Paco deze sms'jes krijgt. Raar, maar we leren al snel om welke reden dat gebeurt. Langzaam ontrafelt zich het geheim van Laura en van Paco, die zich gedwongen zien om samen te werken aan het terugvinden van het meisje zonder de politie erbij te betrekken en ook zonder het dorp op de hoogte te stellen. Want iedereen weet iets.

Het script is wel ok, maar ik vond het acteerwerk niet helemaal je dat. Ik kwam de zaal uit met een "mwoah" gevoel.


Met : Penelope Cruz, Javier Bardem, Ricardo Darin, Barbara Lennie

A Star Is Born - Bradley Cooper

A Star Is Born op IMDb (8,5)
Beetje buiten mijn league qua genre, maar ik ben blij dat ik deze gezien heb. Vond de film namelijk onderhoudend genoeg om positief te waarderen, met daarbij zelfs één uitermate positief punt.
Doorgaans ben ik wel gecharmeerd van het frivole acteerwerk van Bradley Cooper, maar die wordt hier totaal van het doek gespeeld door beginnend actrice Stefani Germanotta. Cooper vervalt te veel in een murmelend en naar de grond kijkend typetje (vermoedelijk denkt ie dat het de verbeelding van een verslaafde is) maar zijn tegenspeelster brengt schwung in de film. Volstrekt naturel en dat is verbazingwekkend: ze is uiteraard een ster van wereldfaam maar haar acteerwerk beperkte zich tot nu toe tot verkleedpartijen in videoclips. Wat mij betreft is zij de absolute meerwaarde van deze film. Veel meer dan de muziek (die je met de beschrijving "suikerzoet' nogal tekort doet), veel meer dan het script en veel meer dan het regiedebuut van Cooper is dit de film van Lady Gaga.

Het verhaal is meerdere malen verteld: Jackson Maine, een succesvolle muzikant op zijn retour (drank- en drugsverslaving en een afnemend gehoor beperken zijn mogelijkheden op het podium),  ontdekt een marginaal zangeresje dat hij vervolgens op zijn eigen podium in volgepakte stadions neerzet. Meisje brengt zijn successen weer terug maar krijgt zelf ook heel veel aandacht en verzoeken voor een solo-carrière. Die natuurlijk heel succesvol wordt en daarmee de roemrijke Maine op de achtergrond stelt. Hetgeen tot spanning leidt in hun relatie, die al snel na de eerste duetten een romantisch feit is geworden. Is Maine nog te redden, is hun relatie te redden en krijgt Ally voldoende kans zichzelf te ontwikkelen?

Ga het zien, mensen, en oordeel zelf. Het is geen star vehicle, het is een film van vlees en bloed. Ik overwon de schroom en heb er heel geen spijt van.

Met: Bradley Cooper, Lady Gaga, Sam Elliot ,

The Last Picture Show - Peter Bogdanovich

The Last Picture Show op IMDb (8,1)

Filmavondje met filmofielen gisteravond. Onze gastheer had weer een bijzondere oude titel uit zijn collectie opgedoken.
De film heeft voldoende naam en faam, maar gek genoeg had geen van ons deze al gezien. Het werd smullen.
Midden jaren 50, de binnenlanden van de Verenigde Staten. Armoedige dorpjes, volkse figuren en een hard bestaan. Net verlost van het juk van de grote wereldoorlogen maar nog niet voldoende voorbereid op de grote vrijheidsstrijd van de jaren 60 en 70.
Maar men probeerde het natuurlijk wel: het grootste vermaak was de lokale bioscoop, alwaar je niet alleen bijzondere indrukken uit andere tijden en werelden kon aanschouwen, maar waar je ook in redelijke anonimiteit kon werken aan je ontluikende seksualiteit. In het donker zien ze je niet, immers, en achterin de zaal is bij menigeen het Frühlingserwachen tot uiting gekomen.
Sonny is zo'n jongeling en net als velen heeft hij verkering. Niet het mooiste meisje van het dorp, maar redelijk gewillig, dus dat is al heel wat. Liever liep hij met Jacy, maar het mooiste meisje van het dorp heeft al aangepapt met zijn beste vriend Duane. Zij ziet deze wat stoerdere bink als een mooie opstap naar de echte mannen, die haar dan ook tot een echte vrouw moeten maken.
Het gaat allemaal niet zonder slag of stoot: de verveling in het dorp zorgt voor irritaties tussen de vrienden en die battle of the sexes doen daar ook geen goed aan.
Sonny probeert zich even te verliezen in een relatie met een getrouwde vrouw, maar dat blijkt ook weer niet handig in een dorpje waar iedereen van iedereen alles weet.
De vrouwen manipuleren, de heren laten zich gewillig manipuleren en het kan niet anders of die onderhuidse spanning, die etterbult van saaiheid en voorspelbaarheid, barst weldra open.
Prachtig verfilmd, goed gesneden en belichte scenes. Ze maken deze film tot een goede ervaring, ondanks de naargeestigheid van het onderwerp. Onze gastheer vertelde dat de film destijds controversieel was en schokkende reacties opriep: niet alleen vanwege de paar ontblote scenes, maar vooral ook vanwege de onverholen kritiek op de kleinburgerlijkheid. Sterke film.

Met : Timothy Bottoms, Jeff Bridges, Cybill Shepherd, Ellen Burstyn

.

Operation Finale - Chris Weitz

Operation Finale op IMDb (6,6)

Het verhaal over de arrestatie van Adolf Eichmann is in filmland al meerdere malen verteld, maar de invalshoek van deze versie gaf mij wel weer wat nieuwe inzichten. Hieruit valt vooral de worsteling te zien van een getroffen volk op zoek naar gerechtigheid. Daarbij moet men de neiging onderdrukken om direct wraak te nemen, het is beter voor alle overlevenden als deze personificatie van het kwaad ter verantwoording wordt geroepen voor het gerecht. Dat is slikken maar als het lukt, werkt het louterend.

Peter Malkin is geheim agent bij de Mossad en krijgt de opdracht niet in zijn schoot geworpen. Hij moet zijn meerderen echt overtuigen dat hij degene is die de onlangs in Argentinië gesignaleerde Eichmann zou kunnen ontvoeren om deze in Israël voor het gerecht te slepen. Dat is in meerdere opzichten een lastige operatie: uiteraard is Eichmann waaks en sluw, maar ook blijkt dat er nog een fors contingent nazi-gezinden in diens omgeving rondloopt. Allemaal weggesluisd door de roomse kerk en door dubieuze bedrijven, men waant zich nog aardig gesteund en houdt zelfs bijeenkomsten.
Omdat Eichmann's neefje toevallig scharrelt met een meisje waarvan hij niet weet dat ze joods is, komt de bedenker van de Endlösung opeens in beeld.
Het nieuws sijpelt door naar Israël en die zetten een grootse, doch geheime operatie op touw. Eichmann moet worden ontvoerd en tijdens de nationale feestdag van Argentinië met een El Al-vliegtuig naar het Midden-Oosten worden gevlogen. Plan is 100 procent sluitend, maar in de uitvoering gaat het natuurlijk een paar keer bijna mis. Het is kantje (aan) boord voordat de nazi eindelijk in de lucht zit en geconfronteerd worden met nazaten van zijn vele slachtoffers.

Met : Oscar Isaac, Ben Kingsley , Mélanie Laurent

Vincent- Christophe van Rompaey

Vincent op IMDb (7,0)
Vooropgesteld: ik houd van de Belgische onafhankelijke cinema. Vaak vind ik dat men beter dan bij ons weergeeft hoe het vergaat met kleine krabbelaars, met mensen vol ongemakken en onhebbelijkheden. Een stuk realistischer dan de "Alles is liefde"-romantiek die Nederlandse cineasten vaak proberen te schilderen.

Dat gezegd hebbende kan ik melden dat ik deze film anders ontving dan de beschrijving deed vermoeden, maar dat ik aan het eind toch een voldoende op het certificaat van de kijkervaring zette.
Want het was eigenlijk heel geen komedie, nee, het was een ontwikkeling van miserie naar wat je toch wellicht feelgood zou kunnen noemen. Al die verschillende afwijkingen (zelfmoordneigingen, drankmisbruik, narcisme, ongewenste tienerzwangerschappen, dwarse pubers en lastig samengestelde gezinnen) werken na een reeks valkuilen uiteindelijk toch toe naar een soort harmonie: omdat familie blijkbaar het enige is dat je tijden van nood weet te helpen. Vertrouw op ze.

Vincent is puber en wereldverbeteraar. De aarde gaat naar de kloten, zoveel is zeker, en Vincent wil dat niet afwachten. Liever stapt hij er voortijdig zelf uit. Na een mislukte poging of drie besluit hij uiteindelijk de wijk te nemen naar Parijs. Die kans doet zich voor omdat zijn Franse tante na een bezoek aan de familie toch daarheen terugkeert. Hij rijdt mee, het begin van een hobbelige roadmovie.
Het joch heeft het vermogen om alles en iedereen tegen zich in het harnas te jagen, maar tegelijkertijd genadeloos de ontmaskering van de schijnwereld van iedereen om hem heen te realiseren. Zelfinzicht en inkeer is steeds de nalatenschap voor de mensen die met Vincent in aanraking komen. Zelf heeft Vincent grote plannen: in een vlammenzee eindigen bij zijn laatste protest, direct onder de Eiffeltoren. Dat iedereen het maar even weet...

Met: Spencer Bogaert , Alexandra Lamy ,  Geert van Rampelberg , Barbara Sarafian

The Angel - Ariel Vromen

The Angel op IMDb (6,4)
Onze eigen Marwan Kenzari in een internationale, op waarheid gebaseerde film. Hij doet het ingetogen, hij doet het geloofwaardig. Dit Netflix-product kon voor hem best een opstap zijn naar grotere internationale producties.

Hij speelt Ashraf Marwan, een Egyptenaar die een belangrijke rol zou spelen in de conflicten tussen Egypte en Israël. Sterker nog: hij is de enige persoon die in beide landen tot held verklaard is. Maar dat weten we pas achteraf.
Vanaf de Zesdaagse oorlog bezet Israël de Sinaï , van oudsher Egyptisch grondgebied. President Nasser wil dat terug, en met hem wil zijn volk dat ook. Dus treft men voorbereidingen voor het onvermijdelijk terugveroveren van eigen gebied. Ashraf is Nasser's schoonzoon en iets te vredelievend, naar de zin van de president. Hij wordt weg gemanoeuvreerd naar London voor een of andere onbelangrijke studie en komt daar , na de nodige confrontaties met de Egyptische geheime dienst. in contact met de Mossad. Hij besluit dubbelspion te gaan spelen, om zo de steeds dreigende in- en aanvallen te verijdelen.
Dat spel moet zorgvuldig worden gespeeld, want van beide kanten wordt hij geschaduwd en belaagd. Zeker wanneer schoonvader overlijdt en Anwar Sadat de nieuwe president wordt, loopt Ashraf op eieren. Zijn gezin komt in de knel, de Mossad gelooft zijn waarschuwingen niet meer en afgezette Egyptische politie loeren op een misstap. Jom Kippoer nadert.

Met : Marwan Kenzari , Toby Kebbel, Hannah Ware

Transit - Christian Petzold

Transit op IMDB (6,9)
Iets te hoge verwachtingen had ik. Althans, dat zeg ik achteraf. De reputatie van Petzold was bij mij goed gevestigd met zijn prachtige film "Barbara", de eerder verschenen recensies over deze film zogen mij dit verhaal in: nazisme en fascisme, vluchtelingen en tijdsschommelingen. Allemaal onderdelen die de regisseur tot een allegorisch verhaal vermengt. Belangrijkste bedoeling is - volgens mij- de vergelijkbare patronen aantonen tussen het huidige vluchtelingenprobleem en de fascistische ideologieën van de grote oorlogen van de vorige eeuw. Dat is knap, dat is een pittige opgave, maar m.i. slaagt hij daar niet helemaal in.

Het verhaal draait om Georg. Wij leren hem kennen als hij in Parijs op de vlucht is voor de politie. Aan alles merken wij dat de politie van nu niet meer die van vroeger was, er is sprake van een bezettingsmacht. Via een ondergrondse organisatie weet Georg weg te komen in de trein richting Marseille, waarbij hij wel de opdracht krijgt om een belangrijke schrijver te begeleiden. De schrijver is zwaar gewond en overleeft de reis dan ook niet. Voor Georg de kans om zijn papieren te bemachtigen en zijn identiteit over te nemen.
Dat lijkt makkelijk, maar is het helemaal niet. Ontmaskering dreigt aan alle kanten, bovendien is het voor Georg lastig om zijn nieuwe persoonlijkheid gestalte te geven in de buurt van mensen die de schrijver allemaal zeggen te kennen. Het wordt echt lastig wanneer hij contact krijgt met de vrouw van de schrijver, die de stad afstroopt om haar vent te vinden. Ze heeft immers gehoord dat ie in town is.

Met: Franz Rogowski , Paula Beer, Godehard Giese

Sprakeloos - Hilde van Mieghem

Sprakeloos op IMDb (6,8)
Doorzichtige maar tamelijk goedbedoelende film over het verliezen van menselijke vermogens. In andere woorden: afasie en dementie spelen de hoofdrol in deze boekverfilming (vrij naar Tom Lanoye).

Jan is een succesvol schrijver die altijd een haat-/liefdeverhouding met zijn moeder heeft gehad. Sowieso al een koppig mens, maar daarbij had ze ook nog een voorliefde voor Jan's oudere broer en had ze huizenhoge bezwaren tegen Jan's ontluikende homoseksualiteit. Maar toch..
Wanneer moeder een beroerte krijgt, is Jan totaal van slag. Schrijven lukt niet meer, alle afspraken moeten afgezegd, zijn relatie komt onder druk : alles moet wijken voor het werken aan herstel voor zijn moeder. Wij als kijker zien hierin natuurlijk de zoektocht naar erkenning, maar ook als liefde van de zoon voor de moeder is het een heldere boodschap: een moeder wordt nooit meer mens, ze is voor eeuwig moeder.
Het gaat van kwaad tot erger, Jan loopt tegen alle ruzies op die er te bedenken zijn maar de band met zijn moeder groeit. Ondanks haar steeds verdere achteruitgang ziet Jan steeds meer opening.

Bij vlagen ontroert de film. Als dat niet gebeurt, komt het meer door het geharnaste acteerwerk dan door het verhaal zelf. Maar an sich is de film best oké.

Met: Stany Crets, Viviane de Muynck, Rik van Uffelen, Hans Kesting