Doorzichtige maar tamelijk goedbedoelende film over het verliezen van menselijke vermogens. In andere woorden: afasie en dementie spelen de hoofdrol in deze boekverfilming (vrij naar Tom Lanoye).
Jan is een succesvol schrijver die altijd een haat-/liefdeverhouding met zijn moeder heeft gehad. Sowieso al een koppig mens, maar daarbij had ze ook nog een voorliefde voor Jan's oudere broer en had ze huizenhoge bezwaren tegen Jan's ontluikende homoseksualiteit. Maar toch..
Wanneer moeder een beroerte krijgt, is Jan totaal van slag. Schrijven lukt niet meer, alle afspraken moeten afgezegd, zijn relatie komt onder druk : alles moet wijken voor het werken aan herstel voor zijn moeder. Wij als kijker zien hierin natuurlijk de zoektocht naar erkenning, maar ook als liefde van de zoon voor de moeder is het een heldere boodschap: een moeder wordt nooit meer mens, ze is voor eeuwig moeder.
Het gaat van kwaad tot erger, Jan loopt tegen alle ruzies op die er te bedenken zijn maar de band met zijn moeder groeit. Ondanks haar steeds verdere achteruitgang ziet Jan steeds meer opening.
Bij vlagen ontroert de film. Als dat niet gebeurt, komt het meer door het geharnaste acteerwerk dan door het verhaal zelf. Maar an sich is de film best oké.
Met: Stany Crets, Viviane de Muynck, Rik van Uffelen, Hans Kesting
Geen opmerkingen:
Een reactie posten