Nosferatu - Robert Eggers

Nosferatu op IMDb (7,4)
 Nosferatu op Moviemeter (3,38)

Nosferatu op Wikipedia

Ja hoor, lach me maar uit. Zeg maar dat ik het zélf doe, dat het mijn eigen schuld is. Je hoeft geen horrorfilms te kijken, BEGT, dat haal je echt geen plezier uit. Klopt allemaal, ook deze was er weer een waar ik amper de aandacht bij kon houden. Waarom ik het dan toch doe? Aan de ene kant omdat ik het wel als een verplichting voel om als quizmaker ook met enige regelmaat buiten je eigen lijntjes te kleuren, aan de andere kant omdat ik me soms nog wel eens laat verrassen door sterke visuele vondsten. In dit specifieke geval was het natuurlijk ook nog eens bijzonder dat het een remake is van een film die op het moment van produceren al meer dan een eeuw oud was (102 jaar toen de film in roulatie ging, zo precies kunnen we zijn). Voor die moeite, voor die hommage zelfs, wilde ik wel een keer een rondje spookhuis doen. 

We gaan naar het vroeg-19e eeuwse Duitsland om ons verhaal te beginnen. Thomas Hutter is makelaar in opleiding en krijgt als een soort meesterproef een zeer bijzondere klus: het kantoor heeft een klant uit Transsylvanië die bij hen in Wismut een (tamelijk vervallen) huis wil kopen. Hutter moet erheen om de handtekening van de geestige graaf te bemachtigen, een reis waarvoor hij wel zijn kersverse echtgenote Ellen moet achterlaten. (Wat hij dan nog niet weet en wij wel, is dat zijn vrouw al een keer een bezoekje van de graaf heeft gehad. Een bezoek met de nodige gevolgen). 
Hutter gaat daarheen, vindt het kasteeltje van graaf Orlok heel bijzonder maar weet de graaf wel zijn signatuur te laten zetten. Daarbij loopt Thomas tegen zijn wil echter ook een liefdesbeet op, wat hij natuurlijk verzwijgt voor zijn vrouw. Thomas aanvaardt de terugreis op een door pest ver..eh..pest schip, zodat hij bij thuiskomst de nodige doem over Wismut uitvaardigt. Maar zal die pest uiteindelijk vernietigender blijken dan de vloek van Nosferatu, de graaf van Orlok?

Met: Lily Rose Depp, Nicholas Hoult, Willem Dafoe, Bill Skarsgard, Aaron Taylor Johnson

FIN - song : Carolina Shaw - Partita for 8 singers: 3. Courante

Capernaum (aka Capharnaum/Cafarnáum) - Nadine Labaki

Capharnaum op IMDb (8,4)
 Capharnaum op Moviemeter (3,88)

Cafarnaúm op Wikipedia

Blijkbaar was ik gisteren in een niet al te beste bui. Het beslommerde maar raak in mijn hoofd, van politiek (lokaal-landelijk-mondiaal) tot toestandjes in mijn eigen kleine biotoop, het wilde maar niet zomeren. Goede reden dus om deze film, die al een aardig tijdje op mijn schijf stond, nu niet langer uit te stellen van een nieuwe kijkbeurt. Het moest er toch een keer van komen. En net als vorige keer werd ik er opnieuw niet vrolijker van. Maar ook: net als vorige keer dacht ik "WAT GOED!!". Een ijzersterke, diep zwarte film met als enige lichtpuntje het ontwapenende spel van de 12-jarige hoofdrolspeler die uiteindelijk zijn ouders aanklaagt wegens verwaarlozing.
Dat ik niet de enige ben die deze film looft en prijst, bewijst de IMDb-waardering: na 7 jaar nog steeds op een 8,4. En dat voor een arthousefilm, die niemand onberoerd wil laten. 

Mijn recensie van destijds: BEGT recensie Capernaum - feb 2019

Met: Zain al Rafeea , Yordanos Shiferaw, 

FIN - song : Khaled Mouzanar - Underworld

Journal 64: The Purity of Vengeance - Christoffer Boe

Journal 64 op IMDb (7,4)
 Journal 64 op Moviemeter (3,61)

Department Q op Wikipedia

Na de griezelige turn-back-the-clock-acties van de SGP (lees en huiver) vond ik het tijd om deze film maar weer eens een slinger te geven. Allerlei pluspunten namelijk: actueel, uitstekend acteerwerk van de hoofdrolspelers, een goed in elkaar gestoken verhaal en dan ook nog eens een boekverfilming die is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Hoewel ik de film dus al eerder zag, werd ik weer net zo in het verhaal gezogen als de eerste keer. Heel sterk. En nu Department Q toch weer hip is, durf ik m ook wel bij u aan te bevelen. (Let daarbij op: dit is de Scandinavische versie daarvan, dus iets minder populair van opzet). 

Komen we bij mijn recensie van destijds (bijna 6 jaar geleden), die ook toen al vrij lovend was :

   BEGT recensie Journal 64 - januari 2020

Met: Nikolaj Lie Kaas, Fares Fares, Johanna Louise Schmidt, Soren Pilmark

Sorda (aka Deaf) - Eva Libertad

Sorda op IMDb (7,4)
 Sorda op Moviemeter (3,44)

Sorda op Cineart

Kijk, hiervoor ga je naar de filmzaal. Een film die je - met een piepklein doch tot in de finesses uitgevoerd verhaal - bij de strot grijpt, die je zonder veel uitleg laat voelen wat de hoofdrolspelers ervaren en voelen. Een film die empathie opwekt (waarmee je dus ook nog eens twee kanten op kunt). Uitermate sterke film, waarvan mijn quizmaten waarschijnlijk zouden zeggen: "Zeker weer arthouse?" Hetgeen ik dan zou bevestigen. Lijstjesmateriaal, voor mij dan. 

Ze redden het allemaal prima, het jonge koppel Angela en Hector. Zij is voor 70 procent doof- hetgeen haar behoorlijk afsluit van de wereld- maar ze heeft een man die uitstekend met haar kan communiceren in gebarentaal en via liplezen. Dat doet ze precies hetzelfde op haar werk, een klein aardewerkfabriekje waar ze met louter begripvolle collega's werkt. 

Niks meer aan doen, zou je zeggen. Maar het gebeurt toch: Angela wordt zwanger waarna de grote twijfel begint: is doofheid erfelijk overdraagbaar? Wat als zij én het kind niet kunnen horen, waar plaatst het Hector dan? En andersom: wat als Hector en het kind wél kunnen horen (waarop ze natuurlijk hopen), wat gaat dit dan doen met haar positie? Na een vrij heftige bevalling (ongelooflijk sterke scene dit, het laat zien hoe eenzaam en afgesloten zij zich voelt in een druk gesticulerende en schreeuwende groep mensen) moeten ze nog twee maandjes wachten voordat hun meisje Ola aan tests kan worden onderworpen. De uitkomsten daarvan zullen het begin zijn van een gevoel van uitsluiting, bij wie dat gevoel dan ook landt. 
Sterk, echt loeisterk.

Met: Miriam Garlo, Alvaro Cervantes, Elena Irureta, Joaquin Notario

FIN - song : Verde Prato- Neskaren Kanta

Gezien in : Cinema Oostereiland

The Woman In Cabin 10 - Simon Stone

The Woman in Cabin 10 op IMDb (6,0)
 The Woman in cabin 10 op Moviemeter (2,89)

The Woman in Cabin 10 op Wikipedia

Mijn vrouw was weer thuis na een weekje wandelvakantie, we besloten derhalve dat we nauwelijks de deur uit zouden komen gisteren. Dat maakte ook gelegenheid om weer eens op de bank samen een filmpje te kijken en - wat ik in ieder geval in m'n eentje niet al te vaak doe- weer eens een keertje op Netflix te kijken. Deze stond daar kakelvers op, dus klikte mijn vrouw hierop. Ik vond het allemaal best, we zaten knus. En het resultaat? Ach, de film is in ieder geval onderhoudend, maar omdat het kernverhaal al redelijk vroeg in de film verteld wordt, was het vooral 'spannend' om te zien hoe men dit tot een afronding zou brengen.

Ze wordt met applaus ontvangen op de redactie: journaliste Laura Blacklock heeft net een veelgeprezen artikel gepubliceerd over een internationale zaak die ze op de voet volgde. Moe maar voldaan bespreekt ze de volgende stappen met haar hoofdredactrice. Die wil haar graag even met reces sturen maar Laura stelt een human interest-artikel voor: even weg van de grote verhalen, nu een over liefdadigheid en ziektebestrijding. Ze heeft net een uitnodiging ontvangen van Anne Bullmer, een rijke industrial die een aantal high potentials uitnodigt op een cruise, waarbij ze belooft aankondigingen te doen over de verdeling van de miljarden die in haar bedrijf zitten. Ze moet overgaan tot die verdeling, omdat ze ernstig ziek is en niet lang meer te leven heeft: dit maakt dat het voor de wereld van belang is om te weten of die veel te grote berg geld wel een juiste bestemming krijgt. 
Laura monstert aan op het veel te luxueuze jacht en knoopt her en der gesprekken aan om haar achtergrondverhaal vorm te geven. Veel irritant chique zakenlui, maar ook een succesvol muzikant en - mmm, wat moet ze hier nou weer van denken- een fotograaf waarmee Laura in het verleden een affaire had. Terwijl alles in deze reis erop gericht is de rijke Bullmers te bejubelen, komt Laura een ander verhaal op het spoor: ze hoort geluiden in kamer 10, de kamer naast de hare. Maar die kamer was toch leeg? Ze gaat graven en komt achter een heleboel zaken die ze eigenlijk helemaal niet wil weten. Is zij nou gek of zijn die anderen dat?

Met: Keira Kneightley, Guy Pearce, David Ajala, Lisa Loven Kongsli, Art Malik

FIN - song : Just Mustard - We were just here

The Ice Storm - Ang Lee

The Ice Storm op IMDb (7,3)
 The Ice Storm op Moviemeter (3,50)

The Ice Storm op Wikipedia

Destijds was ik behoorlijk onder de indruk van deze, vroeg me af wat daarvan over zou zijn. Opnieuw bekijken derhalve. Welnu: nog steeds een heel sterke, sfeervol indrukwekkende film met enkele volledig raak schietende rollen. Er zit nóg een extra motivatie aan om deze film te waarderen: hoewel ie uit 1997 komt, ademt de film een oudere sfeer uit. Dat komt ten dele door de setting (het minder moralistische Amerikaanse leven uit de vroege jaren 70) maar komt vooral ook door het feit dat de pubers in deze film inmiddels allemaal gevestigde acteurs zijn die allen al een sterke reeks volwassen rollen op hun naam hebben. Het maakt dat je scherp observeert of je in deze rollen al iets van hun latere acteerprestaties ziet opdoemen. Which is. En, ook niet onbelangrijk, de film vestigde - zo kort na Sense and Sensibility - de naam van Ang Lee definitief als dramaregisseur. Zoals een van mijn vroegere CD-verzamelboxen roept: Back to the 70's!

1973, een typisch Amerikaanse buitenwijk. Grote huizen, succesvolle gezinnen (ja, de film begint net he), schone schijn regeert. Thanksgiving nadert: terwijl de kinderen zich voorbereiden op schoolvakantie, zorgen de ouders dat alles in huis is voor een tafel vol kalkoen. De weersverwachtingen zijn niet best (een strenge vorst nadert, net zoals een dagenlange regenbui. Die combinatie belooft niet veel goeds). 
De stelletjes lijken all American, maar onderhuids broeit het natuurlijk: de ene pappie legt het aan met de andere buurvrouw, de ouders veinzen eeuwige trouw terwijl ze allen heimelijk dromen van partnerruil die ze in gang zetten op sleutelfeestjes. Ondertussen groeit bij de kinderen ook het seksueel ontwaken; de buurjongen is razend interessant, terwijl zijn veel jongere broertje juist stiekem heel goed gaat op de steeds vrouwelijker vormen van zijn buurmeisje. Alles ademt seks, maar alles ademt ook puritanisme en Amerikaanse behoudsdrift. Gaat dit goed? Wat zegt u, als ervaren filmkijker?

Met: Kevin Kline, Sigourney Weaver, Christina Ricci, Tobey Maguire, Elijah Wood, Joan Allen, Adam Hann-Byrd, Katie Holmes

FIN - song : David Bowie - I can't read '97

Rietland (aka Reedland) - Sven Bresser

Rietland op IMDb (7,0)
 Rietland op Moviemeter (3,67)

Rietland op Wikipedia

Of t wat gaat worden, weet ik niet. Maar het is natuurlijk wel heel speciaal dat dit - een uitermate Hollandse beleving - de Nederlandse inzending naar de Oscars gaat worden. Ben heel benieuwd of the Academy er tegen kan: al dat zwijgzame, die overdosis natuurbeelden en dan ook nog eens een verhaal waar je zelf wat invulling aan moet geven. Daar tegenover staat natuurlijk dat de wereldcinema vaak al net zo ver, zo niet verder gaat in het testen van de kijker. We hebben huilende kamelen gezien, zwoegende en landarbeiders hun akkertjes, hun steppe en hun woestijngrond zien bewerken. Dat is dan ook waar ik zelf deze film zou plaatsen: het is wereldcinema, dit keer toevallig met beelden die ik herken, maar dat hoeft voor andere werelddelen natuurlijk niet te gelden. Tenslotte: de film is niet een natuurdocumentaire over een zwoegende boer. Nee, het is ook een moordmysterie, een verhaal over overleven in een tanende economie en uiteindelijk ook nog eens een lieflijk familieverhaal. Hoe traag gefilmd ook, die combinatie geeft de film een prachtige dynamiek. Een dynamiek die bovendien ook nog eens prachtig in beeld gebracht is. Verwen jezelf, onderga deze film.

Na deze lange inleiding kan alleen nog maar een korte filmbeschrijving volgen. Welnu: Johan is rietsnijder. een bijna uitgestorven beroep dat in het oosten van ons land echter nog rendabel lijkt te zijn. Net aan rendabel, trouwens, want Johan blijkt steeds minder betaald te krijgen voor zijn keurig opgepakte rietschoven: China verziekt de markt waardoor mensen vaker kiezen voor minder duurzame producten, het is in de wereld van rieten daken en schuttingen al niet anders. Misschien moet Johan vernieuwen, misschien moet hij aan de apparatuur ipv te volharden met zijn snijmes.
Johan's rituele leventje (sorry voor de woordspeling) wordt plots ruw verstoord als hij op zijn eigen rietlanden een lichaam vindt: overduidelijk een misbruikte vrouw. Hij waarschuwt natuurlijk direct de politie maar blijkt - na het uitblijven van resultaat- toch ook zijn eigen onderzoek te doen. Aanvankelijk verdenkt men namelijk de Troeters (ofte wel de bewoners aan de overkant van de rivier) maar Johan heeft daar zo zijn eigen gedachten over, helemaal als hij op het lange pad naar zijn boerderij een motor hoort rijden. Misschien is het wel de motor die de sporen op zijn land achterliet. Terwijl hij zijn logerende kleindochter onwetend wil houden van het kwaad in de wereld, stapt hij toch over de grenzen van zijn erf.

Met: Gerrit Knobbe, Loïs Reinders, Anna Loeffen

FIN - song : Liesbeth List - Een grijze lente

Gezien in : Cinema Oostereiland

De man uit Rome- Jaap van Heusden

De man uit Rome op IMDb (6,5)
 De man uit Rome op Moviemeter (3,19)

De man uit Rome op Lumière

Ik kom er maar niet los van. Hoewel ik al sinds het bereiken van de volwassenheid uitgeschreven ben uit het kerkelijk register loop ik toch met enige regelmaat tegen religieuze films aan. Daarbij blijk ik dan nog verdacht veel te weten van de rituelen en handelingen. Het moet zo zijn, het zijn ook vaak verhalen met een goudomrande herinnering. Deze - overigens niet heel geweldige- Limburgs-Nederlandse film voert de kijker terug naar tijden dat de verzuiling nog niet heel erg had toegeslagen, maar weet het wel op redelijk geslaagde wijze te koppelen aan hedendaagse technieken. Zo, voldoende mysterie opgebouwd? Dan gaan we de beschrijving starten.

Op klassieke cinemawijze komt de jonge priester Filippo bij zijn reisdoel aan (in filmland wil dat zeggen dat ie wel met koffer en al -bij daglicht- uit de trein stapt, maar vandaar langs verlaten wegen -in het pikkedonker -richting zijn uiteindelijke bestemming aanklopt. Waarom nemen die mensen nooit een bus voor dat laatste stukkie?). Hij wordt niet al te hartelijk verwelkomd in de pastorie en gaan al snel snappen waarom. 
Filippo is door Rome gezonden om een vermeend wonder te onderzoeken: in het dorp zou een huilend Mariabeeld zijn waargenomen door een jonge getroebleerde vrouw, die sinds die gruwelijke dag - een school shooting waarbij zij overleefde maar wel haar broertje en diverse schoolgenoten verloor- geen woord meer heeft gesproken. Wanneer zij met handen en voeten aan haar moeder heeft duidelijk gemaakt dat het beeld voor haar huilde, ziet moeder een gouden toekomst voor zich: de mensen staan in de rij om het beeld te aanschouwen, een bedevaartsoord lijkt te ontstaan. Wil het die laatste stap echt zetten, zal het wonder door Rome moeten worden erkend. En daarvoor is Filippo dus in de trein gestapt.

Met: Michelle Riondino, Emma Bading, Raymond Thiry, Andrea Vass

Doodgewoon - Ronald Zuidinga

Doodgewoon op IMDb (7,6)
 Doodgewoon op Moviemeter (2,80)

Doodgewoon op Nederlandse Filmacademie

Hier op dit blog heb ik al vaker een lans proberen te breken voor de "korte film". Want zeg nou zelf: veel speelfilms worden maar langer en langer, tweeënhalf uur is geen uitzondering meer. In een korte film kan de regisseur (heel vaak zijn het studenten van de filmacademie) heel veel tonen van de skills die later nog uitvergroot en verbeterd kunnen worden. Doorgaans een kernachtig verhaal met daaromheen de signatuur van de filmmaker, veel langer dan 20 minuten heeft de maker meestal niet. 

In het voorliggende "Doodgewoon" betekent dit dat we van Ronald Zuidenga mooie sociale verhalen kunnen verwachten. Verhalen die op een rustige manier verteld worden en die met lekker grove lijnen de personages schetsen. Als volgt: 

Terwijl zijn kleindochter Yula aan staat te bellen, ligt opa Herman in doodsnood op de keukenvloer. Hartaanval. Goed dat zijn dochter en kleindochter dus voor de deur stonden, want men is net op tijd. Na de ziekenhuisopname besluit zijn dochter dat Herman voorlopig maar even bij hen in huis moet, hij zorgt immers niet goed genoeg voor zichzelf. Andere eetgewoonten, gezonder leven, dat werk. 
Het valt hem zwaar, maar in de gesprekken met Yula leert hij dat ze het echt goed met hem voorhebben terwijl hij zich afvraagt waar hij dat aan verdient: hij is niet zo'n fijne opa en vader geweest, niet zo'n fijn mens eigenlijk. Misschien is het allemaal nog niet te laat.

Met: Bart Klever, Emma Zegeren, Chava voor in 't Holt

Eddington - Ari Aster

Eddington op IMDb (6,7)
 Eddington op Moviemeter (3,13)

Eddington op Wikipedia

Niet bij ons in het filmtheater te zien, dus ik moest ervoor naar Amsterdam. Dat ie bij ons niet op de speellijst staat, snap ik wel: het is een ondefinieerbare film die in ieder geval heel ver ligt van arthouse of wereldcinema. Wat het dan wel is? Lastig te zeggen. Het wordt geafficheerd als western maar het is ook actie, het is ook thriller, het is ook politiek, het is zelfs ook een beetje comedy. Het is een volstrekt onlogisch, volstrekt ongeloofwaardig allegaartje dat desondanks wél boeit in de bijna drie uur dat de film duurt. Dat komt uiteraard door het tempo en het meanderende, nee, het van-hak-op-tak springende verhaal. Het komt ook door heerlijk schmierend acteerwerk van vooral Joaquin Phoenix. En het komt ook door de uitstraling van de film. Eenieder zal hier iets anders uit halen, voor mij was het in ieder geval een bevestiging wat een belachelijke maatschappij de Amerikaanse toch is. De VS-samenleving komt er niet goed uit, als ik het zo mag zeggen. 

New Mexico (VS), 2020. Net als de rest van de wereld dringt ook daar, diep in het platteland, de opkomende epidemie van corona door. Burgemeester Ted Garcia kondigt direct maatregelen af die de bevolking gezond moeten houden, maar daar blijkt niet iedereen meteen aan te gehoorzamen. Niet om wappie-redenen (vooralsnog niet), nee: longpatiënten zeggen amper te kunnen ademen. Naast enkele burgers is sheriff Joe Cross daar ook een van: hij heeft al dagelijks zijn puffertje bij zich en is niet van plan het mondkapje te gaan dragen. Dat kan natuurlijk niet: een gezagvoerder hoort uit te stralen dat hij het lokale beleid onderschrijft. Enter de rivaliteit tussen Garcia en Cross. 

Opeens gaat het snel: Cross stelt zich kandidaat voor het burgemeesterschap, wordt daar door de bevolking ook op aangesproken. Met zijn veel te kleine politiepost en zijn beperkt aantal agenten moet hij de opkomende protesten weerstaan (niet alleen corona, maar ook een activistische Black Lives Matter-beweging trekt door de straten). Daarnaast zijn Cross' echtgenote, haar moeder en veel buurtgenoten gevallen voor een lawine aan complottheorieën, mede aangewakkerd door de charismatische sekteleider Vernon Jefferson Peak. Wie daar nog kalm onder blijft, is een hele grote.

Recept voor chaos dus, het gaat knallen in Eddington.

Met: Joaquin Phoenix, Pedro Pascal, Emma Stone, Austin Butler, Deirdre O'Connell, Micheal Ward, Cameron Mann, Matt Gomes Hidaka, Luke Grimes, Amelie Hoeferle 

FIN - song : Bobby Gentry - Courtyard

Gezien in : The Movies  

Toen ik je zag - Ben Verbong

Toen ik je zag op IMDb (6,7)
 Toen ik je zag op Moviemeter (3,19)

Toen ik je zag op Wikipedia

Dat ik geen soaps en amper (commerciële) televisie kijk, wil niet zeggen dat ik helemaal niet op de hoogte ben van wat er gebeurt in showbizzland. Natuurlijk kende ik het dramatische verhaal van acteur Antonie Kamerling, die ik in plaats van de soaps wél in films tegenkwam ("De kleine blonde dood", waarin hij schrijver Boudewijn Buch verbeeldde). En omdat ik deze film - die twee jaar geleden verscheen - nog op schijf had staan (opgenomen van een NPO-zender) én omdat ik toch al een paar uur daarvoor Noortje Herlaar in de bioscoop onderging, klikte ik nu maar op deze. 

Van meet af aan weten we waar we op af stevenen in deze film. We zien dat -ondanks verwoede pogingen -Esther haar echtgenoot, zanger/acteur Bastiaan, niet kan redden. Niet kan behoeden voor dramatische handelingen. De man is depressief en zelfs destructief. Esther ziet hem per keer meer door de handen glippen, wat ze ook probeert: ze sleept hem van arts naar arts, ze ziet erop toe dat hij zijn medicatie slikt, ze bezorgt hem werkopdrachten en ze gaat er met hem even tussenuit naar het strandje en het hotel waar hij haar ten huwelijk vroeg. Er zijn oplevingen (Bastiaan is geweldig goed met de kinderen, Bastiaan sleept af en toe nog een rol in een musical of een theatershow binnen) maar steeds zakt hij terug in donkere sferen. Vanaf het moment dat hij zegt dood te willen, is Esther op haar hoede. Ze stelt haar gezin veilig, ze harnast zich in een vorm van zelfbescherming; ze zal moeten overleven, al is het maar voor haar gezin. De angst slaat haar regelmatig om het hart, ze heeft een tikkende tijdbom in huis.

Met: Noortje Herlaar, Egbert Jan Weeber, Hanne Arendzen

FIN - song : Hero - Toen ik je zag

Voor de meisjes (aka Our Girls) - Mike van Diem

Voor de meisjes op IMDb (8,0)
 Voor de meisjes op Moviemeter (3,93)

Voor de meisjes op Wikipedia

Maandagmiddag 12.30 u, de filmzaal zo goed als vol. Hoe dan? 

We weten natuurlijk dat Nederlandse films het altijd redelijk doen in de filmtheaters, maar bij deze is meer aan de hand, Niet alleen is het de nieuwe film van Oscarwinnend regisseur Mike van Diem, het is ook nog eens een met meerdere Gouden Kalveren bekroonde boekverfilming van een tamelijk geslaagd Nederlands boek. Bovenop dat alles komt dan nog eens een selecte keur van goede acteurs, waarbij mij vooral Noortje Herlaar in positieve zin opviel. Ik achtte haar (met veel respect) een musicalacteur maar op het doek komt ze ook goed over. Ze kreeg fijn tegenwicht van een superieure Thekla Reuten trouwens, eerlijk is eerlijk.

Al vanaf het begin is het een hachelijke onderneming die twee onderling sterk verschillende stellen met elkaar aangaan: nog in dezelfde week dat de beide moeders elkaar - en hun respectievelijke dochters- ontmoet hebben, gaan ze al over tot de gezamenlijke aankoop van een prachtige bungalow hoog in de Alpen. 

Het gaat jarenlang goed maar als het mis gaat, dan ook meteen goed mis. De beide dochters hebben de puberleeftijd bereikt en nu blijkt dat het twee totaal verschillende meisjes zijn die elkaar nooit als vriendinnen uitgekozen zou hebben als niet hun ouders hen daar min of meer toe hadden gedwongen. Maar ja: je blijft ook niet de hele tijd bij jouw ouders (en zeker niet die van haar) dus stem je in met een gezamenlijk uitstapje: samen achterop de quad van die knappe jongen uit het dorp. Zonder helm. Dat kan niet goed gaan natuurlijk, de beide dames belanden in het ziekenhuis: waar de een wat lichtere verwondingen lijkt te hebben, raakt de andere met zwaar hersenletsel in een coma. Vanaf dat moment wordt de vriendschap tussen de ouderparen sterk op proef gesteld: beiden vechten voor hun dochter, maar leven ze ook nog maar een béétje mee met de andere ouders? En met hun kinderen? Ze komen voor verschrikkelijke keuzes te staan, druk waar mogelijk geen relatie tegen bestand is.

Met: Thekla Reuten, Noortje Herlaar, Fedja van Huet, Valentijn Dhaenens, Karl Markovics, Rosa van Leeuwen

FIN - song : Ruben de Gheselle - Epilogue

Gezien in : Cinema Oostereiland

Basic Instinct 2 - Michael Caton-Jones

Basic Instinct 2 op IMDb (4,4)
 Basic Instinct op Moviemeter (2,41)

Basic Instinct op Wikipedia

Beter van niet! Beter waren ze weggebleven bij het uitmelken van het succes rondom de nog steeds krachtige Paul Verhoeven-film. Ik had de gekunstelde opvolger (inmiddels ook al bijna 20 jaar oud) nooit gezien maar ik weet nu waarom. In helemaal niets komt dit in de buurt van het shocking origineel. Daar zat een meesterhand achter, daarin zat goed acteerwerk, het was sexy en daarin zat een doorwrocht plot. Ik lees nu op Wikipedia dat '2' een grote verzameling Razzies heeft opgehaald, heel begrijpelijk. 

Na de onverkwikkelijke gebeurtenisssen uit deel 1 is schrijfster Catherine Tramell naar London vertrokken. Daar gaat het al snel opnieuw mis: ze belandt op de bank bij psychiater Michael Glass, die haar worsteling met het verleden moet doorgronden. Maar u snapt natuurlijk dat Glass volledig meegezogen wordt in de verleidelijke verhalen én handelingen van mevrouw Tramell. Ze blijkt wel iets van haar haren te zijn verloren, maar niet haar streken. Het wordt een tocht langs her en der omvallende slachtoffers, waarbij Glass probeert samen te werken met detective Roy Washburn en waarbij beurtelings naar de schrijfster, de psychiater en de detective gewezen wordt als mogelijke verdachte.

Aan u de eer om de verbanden te leggen. Maar het is beter van niet..

Met: Sharon Stone, David Morrissey, David Thewlis, Charlotte Rampling, Neil Maskell, Indira Varma

For a few dollars more (aka Per Qualche Dollaro in Piu) - Sergio Leone

For a few dollars more op IMDb (8,2)
 For a few dollars more op Moviemeter (3,90)

For a few dollars more op Wikipedia

Mijn mening? Volgens mij is deze film voornamelijk in de belangstelling en de herinnering van filmkijkers gebleven omdat de opvolger zo ongelooflijk goed was. Dit is gewoon láng geen "Once upon a time in the West". En dat komt voornamelijk door het flinterdunne verhaaltje en de eenzijdige manier van verbeelden ervan. Leone bekwaamt zich vooral in langdurige close-ups waarmee hij een gevoel van spanning wil creëren: er gaat iets gebeuren zodra de regisseur de gezichten naar je toe trekt. Natuurlijk weet ik dat ik met de blik van nu deze film weer eens zit te bekijken, maar voor mij is het opvallend dat ik bij OUATITW wél naar het puntje van de stoel schuif en bij deze niet. My bad, ik weet het, want de film scoort nog steeds een dikke acht. Er zitten dan ook zeker memorabele scenes in, maar ik ga toch liever nog een keer naar de meneer met de harmonica.

De extra dollars uit de titel vormen de premie die de twee bounty hunters in dit verhaal willen opstrijken. Zij kennen elkaar niet maar hun wegen kruisen als ze beiden op zoek zijn naar de beruchte dief El Indio, die de regio teisters met gewelddadige overvallen. Onze held Manco is de ijzig koele jager die niet al te veel van zijn persoonlijkheid prijsgeeft, waardoor hij een mysterie blijft voor zowel de opdrachtgever als zijn doelwit. In de jacht op El Indio treft hij de oudere Mortimer aan, een gedistingeerde voormalig kolonel. Beiden zijn meesters in hun vak - ze strijken met de regelmaat van de klok duizenden dollars op aan "wanted: dead or alive" rewards- maar nu blijken ze op dezelfde hoofdprijs te jagen. We komen er pas laat achter dat ze daar elk een eigen reden voor hebben, we moeten eerst langs hun eigen dilemma: elkaar bestrijden of samenwerken in de jacht op de geldschat?

Met: Clint Eastwood, Lee van Cleef, Gian Maria Volonté, Klaus Kinski

FIN - song : Ennio Morricone - Per qualche dollaro in piu

Men - Alex Garland

Men op IMDb (6,0)
 Men op Moviemeter (3,00)

Men op Wikipedia

Alles in mij schreeuwde "DOE HET NIET, BERT!" maar hoewel mijn ervaringen met films onder het label "horror" niet al te best zijn, deed ik het toch. En dat ging ook gewoon heel lang goed: de laatste 10 minuten hadden voor mij niet zo gehoeven- weinig toegevoegde waarde ook - maar de weg daar naar toe was prima te belopen. Dat komt mede door het acteerwerk: Jessie Buckley verrast mij doorgaans sowieso positief en ook Rory Kinnear staat hier goed zijn olijke mannetje. Oh nee, zijn strenge mannetje. Wat zeg ik? Zijn doodenge mannetje en zijn pesterige mannetje. Rory Kinnear staat in deze film namelijk een heleboel mannetjes. 

Even tot zichzelf komen. Dat is de opdracht die de getraumatiseerde Harper zichzelf heeft gesteld. Ze huurt daarvoor Cotson Manor , een riant "huisje buiten" op het prachtige Britse platteland. Ze wil er herstellen van de ongekend heftige periode die ze net door ging: het verongelukken van haar aanstaande ex-partner (was het wel een ongeluk? Was het geen zelfmoord?) zadelt haar op met een schuldgevoel en dat wil ze helemaal niet. Want ze heeft alles geprobeerd om hun relatie te laten werken maar er was geen ontkomen aan: dit moest en zou fout lopen. Tijd voor bezinning dus.

Tevreden laat ze zich door de excentrieke landlord rondleiden door het prachtige huis. Hij is zeer behulpzaam maar Harper wil toch snel van hem af, hij werkt een beetje op haar zenuwen (terwijl die nou net tot rust moeten komen). Hoe mooi zou het zijn als ze die rust inderdaad krijgt, maar u snapt dat horror niet voor niets horror heet: er staat continu een vreemde naakte man in de tuin, de lokale dominee is verontrustend direct in zijn gesprek, de local pub wordt louter bevolkt door vreemde types die opvallend veel op elkaar lijken. Wij weten: die rust, die gaat Harper helemaal niet vinden.

Met: Jessie Buckley, Rory Kinnear, Paapa Essiedu

FIN - song : Elton John - Love song

And the king said: what a fantastic machine - Axel Danielson & Maximilien van Aertryck

Fantastic Machine op IMDb (6,9)
 Fantastic Machine op Moviemeter (2,95)

And the king said what a fantastic machine op EYE

Als je van beeld houdt (sorry voor die woordspeling), is dit een uitermate interessante documentaire. Van de eerste vastgelegde afbeelding (de Fransman Niepce zette hiermee de ontwikkeling van de fotografie in beweging) via de vergrotende trap van de Daguerrotypie en de bewegende film naar de thans alles overheersende beeldcultuur van influencende vloggers en selfieschietende consumenten. 

De industrie zet beeld in om ons te verleiden, de politiek doet het af en toe om te mísleiden (een waarlijk komisch filmpje van de IS-rebellen wordt plots een koddig verhaal). Particulieren gebruken beeld om een zo fraai mogelijk beeld van zichzelf neer te zetten en - zo laat de documentaire zien- zijn bereid om daar dermate ver voor te gaan dat we soms ons eigen leven in gevaar brengen: halsbrekende toeren op gebouwen en rotswanden, alles om zo gunstig mogelijk bij de kijker in ....juist ja... beeld te komen. 

De documentaire gaat af en toe duizelingwekkend snel maar is verplicht voer voor de wat visueler ingestelden onder ons: beelddenkers aller landen, verenigt u.

FIN - song : Johnny Nash- I can see clearly now

Panama - Mark Neveldine

Panama op IMDb (3,5)
 Panama op Moviemeter (1,50)

Panama op Wikipedia

U ziet het: bijster lage waardering voor deze film op twee tamelijk voorname filmsites. Niet al te veel woorden aan vuil maken dus, want we moeten door. 

Eind jaren 80 - toen de VS ook al niet een al te betrouwbare partner waren - rommelde het behoorlijk in Midden-Amerika. Dictatoriale bewinden bevochten bevrijdingsbewegingen, terwijl de VS daar ergens tussenin ging zitten om overal beter van te worden. Dat gebeurt ook in deze film: een CIA-meneer plukt een voormalige vechtjas beschonken van diens bank. Hij heeft een opdracht voor hem: hij moet een rebellenleider in Panama een gevechtshelikopter gaan verkopen. Becker, de agent, herpakt zich en gaat in gesprek met rebellenleiders, hun financiers en uiteindelijk zelfs met het dan heersende Noriega-bewind. Dat laatste is het enige waarheidsgetrouwe aan de film, want Amerika wilde deze dictator destijds daadwerkelijk weghebben. Ergens in dat spanningsveld laveert meneer Becker: tussen seks en schieten in, zeg maar.

Met: Cole Hauser, Mel Gibson, Mauricio Henao, Kiara Liz

FIN - song : Neverseen - Desperate