Joods Christelijk

Het laatste wat ik mezelf zou willen noemen, is modisch.
OK, ik houd van de combi gitzwarte kleding met af en toe een felle accessoire of dissonant. In de jaren 80 was dat erger dan nu: kanariebril, felgekleurde streepjesbroek en coupe ananas.
Ondanks mijn matiging door de jaren heen baar ik nog altijd opzien: toen ik anderhalve maand geleden mijn geelgroene leren schoenen aanschafte, bleken er nog steeds mensen om te kijken met een blik van "dat je zoiets áántrekt".

Pavlov zou Pavlov niet zijn als ik de reactie van vanmorgen niet had kunnen voorspellen. Vanwege uitval van diverse snoertjes, gapte ik de koptelefoon van mijn lief mee. Een trendy ding van de hema: paarse stippen vergezellen de knalroze kast.

En ik voorzag het al: hoofden gingen opzij op het station, mensen in de coupe keken me meewarig aan: "Oh gossie, een homo!!".

Grijnzend denk ik aan de discussie over onze joods-christelijke waarden, over onze grootse, open cultuur die zover verheven staat boven intolerante andere culturen. tis dat de dark room voor mij een stap te ver is, anders zou ik de provocatie overwegen