Ik zit zomaar weer 25 jaar trug in de tijd.
wat een prachtplaat nog steeds, Ocean Rain van Echo & the Bunnymen. Toen al kreeg deze schijf me aan t huilen, nadat ik midden in de nacht zes keer achtereen het titelnummer draaide.
Dat herhaalde zich toen ik twintig jaar nadien de band weer s zag in Paradiso. Jongere generatie meegenomen om zich te laten overtuigen van de pracht van deze song. Gelukt.
En vanmorgen (-middag!) stond ik er mee op...en NU wil ik Ocean Rain horen. Ik drijf weer even weg.
"all hands on deck at dawn,
sailing to sadder shores.
You're porting my heavy storms,
harbours: the blackest thougts".
3 opmerkingen:
heeeeeee buurman heppie nog een zakdoekie.
is te laat! er is al een oceaan van tranen verspild...
Mooi Begt, laat maar vloeien die tranen. Nu zijn de ogen weer schoon om al het goeds in het leven te aanschouwen!
Een reactie posten