Sex and drugs and rock and roll op IMDb
Mateloos intrigerend heb ik de man altijd gevonden: rebel en poëet in één. Dichter en rocknrolla in één. Foute alcoholist en weergaloos performer in één. Zielig polioslachtoffer en macho-selfkicker in één.
Ian Dury was enig in zijn soort. Ik wist niet alles van zijn jeugd af , maar weet wel dat ik verkocht was vanaf het moment dat ik m op mn 17e voor t eerst een stadion zag inpakken. Een voetbalstadion trouwens, maar dit terzijde, vandaag was t poppodium.
De film verhaalt over de moeizame jeugd van de speelse en sportieve Ian, die door een besmet zwembad plots polio oploopt en de spot van klasgenoten en buurjongens oploopt. Na vele pesterijen belandt hij in kostschool, waar t ook niet veel beter is, zeker omdat het een kostschool voor lotgenoten is.
T gaat van kwaad tot erger, totdat hij de muziek ontdekt. Althans, totdat de muziek hem erkent als creatief tekstschrijver en genadeloos goed performer. Gaat wel ten koste van z'n gezin, maar succes zál er komen.
De film ontheiligt bij mij het beeld van de man behoorlijk, maar ik ga morgen toch lekker wat plaatjes van 'm draaien. Daarvoor is er namelijk te veel te vertellen.
Geen beste film, maar voor mij precies oké! (enneh: best veel bekende britse acteursgezichten)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten