Ik kan me de buzz nog goed voor de geest halen, ken een van de mannen die bij de première was en sindsdien een soort ambassadeur van deze film was. Een heus filmkenner is hij.
Dat kwam allemaal boven toen ik deze titel in het rijtje van Film1tm5 zag staan. Opgenomen dus.
Mijn dochter zat naast me op de bank, huiswerkend met af en toe een steelse blik naar het tv-scherm. Na afloop zei ze: dit was echt een van de allerslechtste films die ik jou ooit heb zien kijken, pap. Klopt.
HE LE MAAL niet aan mij besteed. Thrillers kan ik wel hebben, spanning juist erg goed en voor een beetje bloed kijk ik ook niet weg. Maar splatterhorror met ondoden, met zombies en met een boven- en een onderwereld, nee. Dat maakt me aan het lachen en berooft me al snel van mijn filmische interesse.
Ik hoopte op een beetje BlairWitch maar kreeg een Night of the living dead.
Vijf vriendjes gaan voor een weekendje het bos in, huisje gehuurd. Al vroeg in de film blijkt hoe Truman Show-achtig dit is: het reilen en zeilen in dit huis wordt gestuurd vanuit een operating room waar veel mensen via CCTV aan de knoppen draaien.
Het vijftal ontdekt de kelder en ziet die vol staan met prullaria. De uiteindelijke keuze welk boek, welk doosje men opent bepaalt hun later te volgen manier van overlijden. Ze wekken een aantal ondoden op, die vervolgens met hun bloedzweetentranen-tocht in en om het huis beginnen.
Bijkomend zijlijntje van het verhaal is dat die controlekamer deze mensenoffers brengt om de oude goden van de oude onderwereld te vriend te houden. Zolang zij offers brengen, is de laatste dag nog niet aangebroken.
Tja. Geen moment spannend, belachelijke monstertjes en weinig diepgang. Ik raad m af.
2 opmerkingen:
Jarenlang, in de tijd van de pornoharken, heb ik alle films met ondoden, zombies, bloedbaden, messen en horrors verslonden. Er was geen horrorfilm die ik niet gezien heb, geen zombiefilm waar ik niet over mee kon praten.
Lacherig wil ik nu niet zeggen maar ik kan er geen 5 minuten naar kijken zonder aan de boodschappen van morgen te denken of aan de overbuurvrouw, volgorde willekeurig...
Toch wel fijn dat er een genre is waarvan ik kan zeggen, dat hoeft van mij niet meer.
Precies. Dat mag! Dat kan, niet alles hoeft te worden omarmd.
Een reactie posten