Onweerstaanbaar Italiaans. Veel gebaren, veel theater, veel gesprekken en veel verontwaardiging. Wat ontzettend lekker vind ik dat toch. Heel begrijpelijk vind ik het als mensen niks hebben met deze vorm van cinema, maar ik kan er wel wat mee.
De gehele film (nou vooruit, 98 procent) speelt zich in een huiskamer. Zes vrienden gaan dineren, ze wachten nog op het vierde stel. Daarvan blijkt alleen de man te komen, hij verontschuldigt zich dat zijn partner koorts heeft en niet kan komen.
De vier mannen zijn jeugdvrienden en trekken - nu allemaal om en nabij de 40- nog steeds met elkaar op.
Tijdens het diner komt het gesprek op de allesbepalende rol van de mobiele telefooon, `de zwarte doos van ons bestaan´. Wat ze zich afvragen is of iedereen elkaar echt wel zo goed kent, of ie niet geheimen heeft voor de partner en/of de vriendengroep. En hoeveel van die geheimen zich dan in die contactuele wereld van die telefoon afspelen. Ze nemen een besluit.
Deze avond gaan alle smartphones op tafel en iedereen zal alle binnenkomende berichten publiekelijk delen. Apps en berichten zullen worden voorgelezen, gesprekken gaan op de speaker.
Dat gaat eventjes goed. Dat snapt u. Truth or dare.
Al snel begint het : gedraai, uitvluchten, twijfelachtige motivaties, vragen, onbegrip, boosheid, leugens, ruzies. Binnen het hele tijdsbestek van dit diner komen er zeer openhartige dingen aan het licht, staan relaties op springen en ontpoppen sommigen zich tot het lichtend voorbeeld dat niemand eerder in ze zag. Kennen de vrienden elkaar nou te goed of kennen ze elkaar nou juist totaal niet?
Prachtig, prachtig. Relatiefilms, praatfilms. Gotta love ´em. En ik ben fan van Alba Rohrwacher.
Met oa : Alba Rohrwacher , Giuseppe Battiston, Anna Foglietta
Geen opmerkingen:
Een reactie posten