Fijne kleine film, voorzien van schitterende beelden. Goed vermaakt bij deze eigengereide arthouser.
Memo is immens. Een grote en brede kerel die zwijgzaam zijn werkzaamheden uitvoert op en rondom de boerderij. Samen met zijn oom heeft hij zich bekwaamd in het bewerken van schapenvachten, die ten dele van hun eigen dieren komen en ten dele van het vasteland. Sporadisch komt er een bootje aan gevaren met wekelijkse levensbehoeften en - voor de handel - met nieuwe onbewerkte huiden. De boodschap is duidelijk: Memo en zijn oom hebben weinig nodig, zeker geen pottenkijkers.
De glitter en de glamour, het blijkt Memo ooit allemaal te zijn beloofd.
Hij is gezegend met een ongelooflijk goede stem, maar is behept met een onmogelijk lijf. Hij is formaat Peter Beense en was als klein jongetje al te mollig en te krullig om voor de camera's te kunnen. Zijn vader probeerde van alles, maar de producers en impresario's waren onverbiddelijk: we gebruiken zijn stem, maar zetten er een mediagenieker figuur in beeld. Deze Angelo boekt succes na succes en Memo kan het maar moeilijk verkroppen, krijgt zelfs een dermate woede-uitbarsting dat hij Angelo aanvalt. Een daad met grote gevolgen.
Wanneer de dame van het bevoorradingsbootje Memo een keer betrapt als hij in vol glitterornaat in het bos staat te zingen, weet ze dat zijn zwijgzaamheid een masker is. Stukje bij beetje ontmantelt ze zijn zwijgzaamheid, stukje bij beetje leert ze de gekwetste man kennen die achter dat immense schild zit. Ergens moet er openheid van zaken komen, maar kan Memo die waarheid wel aan?
Met : Jorge Garcia , Millaray Lobos ,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten