A complete unknown op Moviemeter (3,77)
Langzaam gaf mijn scepsis zich over: de voortrazende golf van positieve kritieken maakte dat ik uiteindelijk toch met enige verwachtingen naar de zaal ging gisteren. Met andere verwachtingen vooral: zou ik alsnog sympathie kunnen opbrengen voor de cynische klootzak die ik altijd van Dylan vond afstralen? Zou Timothee Chalamet er dan toch in slagen om geloofwaardig in de huid te kruipen van een van de belangrijkste mensen uit de pop- en poëzie-geschiedenis? Het verhaal dat Chalamet zichzelf leerde gitaarspelen om de soms onconventionele akkoorden van Bob Dylan aan te kunnen, aangevuld met het verhaal dat hij met behulp van zangcoaches diens nasale en nonchalante zangwijze had eigen gemaakt: we zouden het zien. Alles op een hoop in een korte conclusie nu: "A complete unknown" is een uitstekende en vooral zeer onderhoudende film. Klasse-acteerwerk van de impersonator, daarnaast is van het ietwat muffe hippie- singer-songwriter-verhaal een uiteindelijk enerverend en zelfs rockend verhaal gebrouwen. Met enige regelmaat betrapte ik mezelf op geluidloos meezingen met de - eerlijk is eerlijk- fenomenale teksten van de Nobelprijspoëet. Kortom: ik zat er goed in, de zaal zat er goed in, het met vaart en charme vertelde verhaal kwam echt wel binnen.
1961, New York. Een 19-jarige melkmuil arriveert liftend in de stad met niets anders dan een klein rugzakje en een gitaar als bagage. Zijn doel is het ziekenhuis te vinden waar zijn grote inspiratiebron Woody Guthrie, anti-fascistisch liedjesschrijver en gitarist, met zware longproblemen is opgenomen. Hij meldt Guthrie - en de in de ziekenzaal aanwezige andere folkgrootheid Pete "This land is your land" Seeger - dat hij een liedje voor hem heeft geschreven. Aarzelend brengt hij het ten gehore, maar Guthrie en Seeger zijn direct overtuigd: tegenover hen zit een groot artiest (voorlopig nog in spe maar ze gaan hem begeleiden). Seeger neemt Dylan mee naar huis en geeft hem de ruimte om te schrijven en te musiceren. Zelfs helpt hij hem aan een studio-afspraak om een plaat op te nemen. Helaas voor Dylan staan daarop vooralsnog alleen covers, hij schikt zich maar geeft al snel aan meer te willen. Zijn teksten zijn revolutionair, zijn onderwerpen ademen opstandigheid en ongeduld: de boel moet overhoop, de samenleving moet een andere kant op, want er kooooomen andere tijden!
Dylan ontmoet Joan Baez, een wonderschone zangeres die al enige naam heeft gemaakt. Zij neemt zijn "Blowin' in the wind" op, de eerste stap naar roem voor Dylan. Hij valt voor Baez, schuift er met speels gemak zijn vriendin Sylvie Russo voor aan de kant en begint met het platspelen van alle lokale muziektenten en radiostations. Als vervolgens zijn eerste "eigen" album "The Freewheelin' Bob Dylan" uitkomt, is er geen houden meer aan: heel het land valt voor de expliciete liedjes van Dylan, die de kleinburgerlijkheid, de machtswellust en het egoïsme van de mensheid aan de kaak stellen. Niet dat hij daar zelf steeds het goede voorbeeld in geeft, oh nee: Dylan is een sarcast, zelfingenomen en lastig in persoonlijke communicatie. Zodra hij echter het podium opstapt, transformeert hij in de revolutionaire muzikant die hij is geworden. En gebleven. De muziekscene en het publiek lopen met hem weg, maar Dylan wil het gaandeweg anders. We gaan op weg naar het Newport Festival 1965.
Met: Timothee Chalamet, Edward Norton, Elle Fanning, Monica Barbaro, Scoot McNairy,
Gezien in : Cinema Oostereiland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten