Begtje wil graag melden dat ie met plezier deelgenomen heeft aan de discussie rondom de laatste film van meester-regisseur Lars von Trier.
"Die man heeft een zieke geest", was een reactie in de zaal gisteren. "Maar t gaat ook wel ergens over", was mijn reactie.
De film gaat namelijk, zoals eigenlijk al zijn films, over het totale Kwaad. Niet een beetje kwaad, nee: duivels kwaad. In die zin zou je von Trier de duivel's eigen regisseur kunnen noemen.
Totaal contrastrerend zijn de fa bu leu ze beelden in de film en de gruwelijke martel-/zelfverminkingsscenes die de hoofdrolspeelster toepast. Willem Defoe speelt magistraal de rol van begrijpende echtgenoot, maar Charlotte Gainsbourg trekt alle aandacht naar zich toe als de rouwende moeder die doordraait. en doordraait en vervolgens compleet doordraait.
Zoals altijd is von trier's werk volgepropt met symboliek van leven en dood, maar deze is zijn eerste film waarin ook ik even wegkeek van het scherm bij de gruwelijke beelden die hij ons voorschotelt.
Als je dáár doorheen kijkt, zie je een prachtverhaal. De mens stelt immers niets voor in zijn strijd tegen het kwaad, onbegonnen werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten