Er is inmiddels al bijna een dag overheen en ik ben er nog niet uit. Vanuit die optiek zou je kunnen zeggen dat Michael Winterbottom er opnieuw in geslaagd is een totaal ander deel van de cinema te belichten.
Weinig regisseurs slagen er in om zoveel filmgenres te bezoeken en er ook nog een geslaagde film uit te persen. Uiteraard is de ene meer geslaagd dan de andere en uiteraard heb ik ze nog niet allemaal gezien (zijn pornoprobeersel Nine Songs heb ik nog niet aangedurfd), maar dat ie hiermede - met Lars von Trier- een van de meest experimentele regisseurs van zijn tijd is is een feit.
Waar ik dan nog niet uit ben? Of ik nou een hele goede, een redelijke of een duffe film heb gezien gisteravond. Het verhaal is wel vaker verteld, maar nog nooit zo en zeker zelden zo expliciet verbeeld. Politieagentje in redneck-Amerika blijkt zelf een dubieuze levenswandel erop na te houden. En dan is dubieus een eufemisme: de man is ronduit sadistisch, met name richting vrouwen.
Culminerend in de ultieme misdaad, loopt de film langs een enerzijds kalme serie rollen en anderzijds langs een onnodig grof en heftig verhaal.
Juist die tweespalt maakt dat ik niet weet of ik hier nou een oordeel over heb. Dus: doe dat svp zelf...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten