Fijne kleine film, wat ben ik toch blij met die Sundance zender. Daar komen films voorbij die Europa niet halen maar die best de moeite waard zijn. Deze, het verhaal is opnieuw oersimpel, maar het is die kleine creatieve sfeer die het hem doet.
Richie is een verliezer. Hondenbaantje, verlaten door zijn vriendin, diep in de schulden, lusteloos en initiatiefloos. Nadat hij bij zijn nachtelijke schoonmaakwerk een heroineslachtoffer aantreft in het toilet dat hij moet opknappen, is voor hem de maat vol. Dit leven is niet voor hem gemaakt. We treffen hem aan in bad waar het water langzaam rood kleurt.
Op dat moment gaat de telefoon. Zijn zus. Boos maar wel met een verzoek: of hij haar dochter op kan kan halen van school want zijzelf zit in "een moeilijke situatie". Zowaar, zowaar: Ritchie vermant zich, komt uit bad , verschoont en bepleistert zichzelf en gaat het meisje halen.
Er ontstaat - je verwacht het niet - een periode van afstoten en aantrekken. Het meisje is bloedirritant, een verwende wijsneus die hem genadeloos confronteert met al zijn tekortkomingen. Maar ze is ook een talentrijke en intelligente tiener die hem bepaalde lessen leert. Zoals hij haar lessen leert. Maar eerst moet er nog een heel traject worden afgelegd langs wederzijdse verplichtingen. De moeder is nog even niet in beeld, die is nog niet uit haar "moeilijke situatie' vandaan.
Zodra ze dat wel is, begint ze direct met haar aanval op Richie. Lusteloos als hij is, ondergaat hij de bestraffing gelaten. Maar dan hebben ze beiden niet op de dochter gerekend. Die springt in de bres.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten