Je moet er van houden, maar dat is - zie filmtitels hieronder - altijd zo. Balkanfilms hebben een overheersende triestheid , die juist bij mij heel prettig overkomt. Zo ook deze. Niks bijzonders, niks groots en meeslepends, gewoon een klein menselijk verhaal dat iets van je inlevingsvermogen vraagt.
Milena is een vrouw van middelbare leeftijd met een ietwat onderdanige inslag. Ze slooft en slooft, niets zullen haar man en kinderen tekort komen. Altijd is er taart, een luisterend oor en 's nachts ontvangt ze haar behoeftige man met welwillendheid. Alles voor de goede vrede, van iedereen.
Die vrede, die is broos. Nog maar twee decennia geleden stond het hele gebied om haar heen in brand, de Balkan-oorlog sloeg gaten en deed dingen met mensen die ze nooit achter hen gezocht had. Haar man , een sterk nationalistische vent, draagt nog steeds het juk van zijn soldatentijd mee. Gaandeweg de film komt Milena er achter dat die man. de vent die ze voor haar balans zo nodig heeft, mogelijk oorlogsmisdaden heeft begaan. Ze vindt een videoband die ze aanvankelijk niet af durft te kijken. Bang dat alle zekerheden uit haar leven zullen worden weggeslagen, dat haar kinderen hun vader anders zullen gaan zien, dat ze de mensen uit het dorp moelijk onder ogen kan komen.
Als bij haar dan ook nog eens een knobbeltje in haar borst wordt ontdekt, durft ze het aan niemand te vertellen. Zo onzeker is ze van zichzelf dat ze denkt dat niemand op haar pijnlijke verhalen zit te wachten. Ze moddert voort maar de druk wordt groot. Onweerstaanbaar groot.
Met Mirjana Karanovic, Boris Isakovic
Geen opmerkingen:
Een reactie posten