Binnen de minuut valt de naam "Trainspotting" als men het over deze film heeft. Dat is logisch, want beide verhalen kennen dezelfde oorspronkelijke schrijver. En beide films kennen dus de gekte van deze Irvin Welsh. Echter, waar "Trainspotting" overtuigt door originaliteit en geloofwaardigheid, daar komt deze film er slechts moeilijk mee weg. Eenzelfde gehalte aan bizarre scenes, maar geen een is zo memorabel als enkelen van de baanbrekende 90's film. Daarvan is eerder dit jaar een vervolg beloofd, daar kijk ik wel naar uit maar ik vrees met groten vreze.
James McAvoy speelt Bruce Robertson, een in alle opzichten foute agent. Hij is ambitieus maar louter ten koste van zijn collega's. Hij speelt mensen uit, misbruikt hun vrouwen en vertrouwen, hij zuipt en hoert en snoert. Desondanks blijft hij in de race voor de promotie waar zijn gehele team op aast. Eigenlijk is het klip en klaar : degene die de pas gepleegde moord op de Japanse toerist oplost, zal hoge ogen gooien bij de aanstaande benoeming.
Bruce doet dus z'n best maar schoffeert daarbij de ene na de andere getuige en verdachte. Veel informatie krijgt ie nog niet los. In de tussentijd lapt ie een vriend erbij als zijnde de telefonische stalker van diens vrouw, waar in werkelijk die stalker natuurlijk, juist ja, onze Bruce is.
Uiteindelijk leidt al dit wangedrag tot een exces en Bruce maakt tijd voor berouw. Maar ja, is dat niet too little , too late?
Het is allemaal iets te gezocht, wat mij betreft. Wel een fijne keur aan acteurs en bij vlagen wat excentriek scene-gebruik. Onderhoudend is de film dus wel, maar hij had een iets coherenter uitvoering verdiend.
Met : James McAvoy, Jamie Bell, Jim Broadbent, Eddie Marsan en heel veel anderen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten