zondag, juni 24, 2018

Utøya 22. juli - Erik Poppe

Utoya 22, juli op IMDb (8,2)
Een open wond in onze recente geschiedenis. Een wond die nog eens verder op gapen wordt gezet door deze waarlijk adembenemende film. Het is moeilijk te beschrijven welk een beklemmende impact het bekijken van deze anderhalf uur durende verbeelding heeft. We kunnen ons onmogelijk voorstellen hoe het geweest moet zijn op dat moment op het eiland aanwezig te zijn geweest , maar als je deze film kijkt, doe je een stevige poging: angst, haast, onveiligheid, paniek, zorg voor elkaar, verdriet, overlevingsdrang, egoïsme, dood en verderf, toekomstplannen, optimisme, pessimisme, ongeloof en menselijke kracht. Het zit er allemaal in, in slechts anderhalf uur.

Van die anderhalf uur worden 71 minuten ingenomen door de schietpartij. Exact zolang duurde de moordende tocht van Anders Breivik over het eiland. Waar hij beweging zag, schoot hij. Doelbewust en weloverwogen. Zijn misleidende tactiek om het gehele politiekorps naar het regeringsgebouw in Oslo te sturen, werkte voor hem: het zou lang duren voordat men in de gaten zou hebben dat 40 km verderop een ongekend gruwelijk drama aan de gang was. Nogmaals: wij kunnen ons niet voorstellen hoe het gevoeld moet hebben voor de Noorse bevolking in het algemeen en voor de jongeren op het eiland in het bijzonder.
We volgen Kaja. Kaja is een doodgewoon meisje maar wel gezegend met goede communicatieve gaven. Ze zorgt op het eiland ook een beetje voor haar jongere zusje, die min of meer tegen haar wil naar het kamp is meegegaan. De groep jongeren discussieert, speelt en sport en maakt afspraken voor een groepsbarbecue als ze de eerste doffe knallen horen. Ze vluchten het verenigingsgebouw in maar dat blijkt al snel niet veilig. De knallen blijven komen en de groep verspreidt zich (in groepjes of individueel) over het eiland. Aanvankelijk trekt Kaja zich met vrienden terug in het bos, maar ze vindt dat haar eerste verantwoordelijkheid het vinden van haar zusje is. Dus trekt ze richting de camping, met gevaar voor eigen leven. Opgejaagd wordt ze, de knallen komen steeds van een andere kant en Kaja ontmoet diverse malen jongeren die net zo bang zijn als zij, maar die willen knokken om te overleven. Dat gaat niet altijd met iedereen goed.

We krijgen een inkijk in de verschillende overlevingstechnieken die mensen hebben: schuilplaatsen worden niet altjd gedeeld uit angst om ontdekt te worden. Anderen doen het humor en blijven praten. Anderen denken in complotten en vragen zich af waar de hulp blijft.
De paniek is gruwelijk, je bent als kijker volledig overgeleverd aan de willekeur van de dader. In gedachten ren je mee, waarschuw je het meisje "DOE HET NIET", in gedachten bijt je nagels en knars je tanden. De film is onwaarschijnlijk echt.

Met : Andrea Berntzen , Aleksander Holmen ,

Geen opmerkingen:

There's always hope - Tim Lewiston

There's always hope op IMDb (5,0)   There's always hope op Moviemeter (1,88) Gewoon een zoetsappig filmpje, maar dat kon deze kijker...