Nooit laten lopen, de kans om een Paolo Sorrentino-film te zien. Steeds verder gaat de regisseur in het verzamelen van visuele pracht. Hoogtepunt was natuurlijk "La grande bellezza" maar ook opvolger "Youth" was bij vlagen oogstrelend.
Deze film is een combinatie van vele dingen: het is een beetje biografsch, het is moralistisch en het is fantasie. Maar het is ook wervelend, , protserig en het kent ook een heuse serieuze afronding.
De film geeft een beeld van wat er allemaal gebeurd zou kunnen zijn aan het hof van Silvio Berlusconi. Ondanks de openingstitels waarin gezegd worden dat gelijkenis met bestaande personen toeval zou kunnen zijn, wordt "De kaaiman" gewoon met naam en toenaam genoemd. We vallen er als kijker in als het politieke imperium van de playboy-president begint te wankelen. Zakelijk gaat het best nog oké, maar tegenstanders en pers hebben echt wel in de smiezen welke tactieken Berlusconi hanteert om macht te verkrijgen en te behouden.
Veel mensen ruiken hun kans om ook een stuiver te verdienen aan het naar corruptie riekende handelen van de narcistische ijdeltuit. Pooiers bij de vleet, damessterretjes in de dop en veel jet-set ambities, het lijkt alsof de politieke wereld één grote poolparty is.
Wij weten wel beter, als kijker worden wij op de hoogte gehouden van de groeiende twijfel van Berlusconi, van de door zijn vingers glippende invloed en van zijn krampachtige poging om jong te blijven overkomen. Meer en meer zien we dat het over lijkt met de carrière. MAAR: dan hebben we dus geen rekening gehouden met deze politieke overlever. Alles kantelt.
De film kent een veel te lange aanloop, het duurt zeker anderhalf uur voordat de showbizz plaatsmaakt voor gevoel en karakter maar wie blijft zitten, krijgt dan een prachtige apotheose waarbij Toni Servillo het schmieren opzij zet en plots fantastisch begint te acteren. Waarmee het alsnog een goede film wordt.
Met: Toni Servillo, Riccardo Scamarcio, Elena Sofia Ricci , Kasia Smutniak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten