De tweede film van gisteren was een loodzware. Maar man man man, wat mooi. Het duistere en droevige onderwerp staat in schril contrast met de schoonheid van de beelden en de overtuigingskracht van de acteurs. Had al veel over deze film gehoord, maar heb m vorig jaar gemist in de filmhuizen. Gelukkig is daar mijn setje filmzenders, daar kwam ie opeens voorbij. Klik!
In een langgerekte scene leren we onze eerste hoofdpersoon kennen : Aleksej is een wat stille, beetje eenzame jongen die afgezonderd van de vriendengroepjes naar huis loopt na schooltijd. Hij sluit zich op op zijn kamer en we leren al snel waarom. Hij blijkt op te groeien als ongewenst kind in een liefdeloos gezin. De relatie is geklapt, het huis moet verkocht, maar geen van beiden wenst de verantwoordelijkheid te nemen om het jongetje in huis te nemen. Vader niet omdat hij steeds maar moet werken (en omdat hij zijn nieuwe vriendin al bezwangerd heeft en dus dit grotere kind er niet zomaar bij kan hebben). Moeder niet omdat ze haar zoon maar een hinderlijke onderbreking vindt van haar mobiele telefoon, haar o zo geslaagde nieuwe vriend en haar bezoekjes aan de beautysalon.
Achter de deur van zijn kamer hoort Aleksej zijn ouders ruziën , de ellende van liefdeloze ongewenstheid snijdt hem door het hart, huilend kruipt hij eenzaam onder zijn dekbed. Hij neemt een besluit: hij besluit de benen te nemen, weg uit dit gruwelijke spel van onvriendelijkheid. We zullen hem niet meer terugzien.
Pas anderhalve dag later komt moeder erachter dat haar zoon niet op school is verschenen , maar ook niet thuis is gekomen. Hoe gek ze het zelf ook vindt, ze raakt toch bezorgd. Uiteraard richten haar verwijten zich eerst op haar man, maar die blijkt nergens van op de hoogte. Het jarenlange spel van elkaar afstoten zal nu toch even kalltgestellt moeten worden, ze zullen moeten samenwerken om hun zoon terug te vinden. Dat kost moeite, liever vechten ze elkaar de tent uit en richten ze zich op hun nieuwe leven. Maar ze beseffen maar al te goed dat het moet: als ze niet op zoek gaan, worden ze net als hun ouders die ze zo vervloeken vanwege hun eigen moeizame opvoeding.
Toegegeven: als je het zo leest, is het een bak ellende. Dat zal ik niet ontkennen. Maar toch, maar toch: er zit enorm veel schoonheid in de film. Visueel vooral, maar ook in de ontbolstering van die kille persoonlijkheden zit af toe iets moois. We moeten het ermee doen, de maatschappij is nu eenmaal geen feestje.
Met : Maryana Spivak , Aleksey Rozin, Matvey Novikov,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten