Met speciale belangstelling naar de zaal getogen: niet alleen omdat persoonlijke oorlogsontboezemingen vaak zeer interessant zijn om te volgen, maar ook omdat ik in dit geval de hoofdpersoon gekend heb: ik heb les van hem gehad. Daarvan waren er meer in de zaal overigens, gisteravond.
Na het overlijden van zijn vader Archibald vond zijn zoon in diens persoonlijke spullen een doos. Een Rode Kruis-box die speciaal voor krijgsgevangenen was samengesteld. Mijn oude aardrijkskundeleraar bleek lang geïnterneerd te hebben gezeten in Jappenkampen: eerst in Bandung, later een paar eilanden verderop en uiteindelijk belandde hij in het Aziatische vasteland. Gruwelijke ontberingen, ziektes en mishandelingen: de verhalen zijn op zich bekend maar het heeft toch nog steeds een mokerend effect als je het hoort voorlezen. Zoonlief vond vele brieven, correspondentie tussen zijn vader en zijn tevens geïnterneerde moeder.
Naar is het om te horen wat deze mensen allemaal is overkomen, bijzonder is het om te leren hoe krachtdadig zij uit hun problematiek vandaan proberen te komen en een gewoon (gezins)leven te leiden wanneer de oorlog eenmaal is afgelopen. Ik vond het indrukwekkend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten