Wonderlijke, sprookjesachtige film. Niet makkelijk, want van lengte en ook nog eens traag. Maar ook zeker niet vervelend, bij vlagen zelfs richting feelgood.
Daar ziet het heel lang niet naar uit. We reizen naar een klein Italiaans dorpje, Inviolata geheten. De bevolking zucht en zwoegt onder het juk van de lokale markiezin. Zij is de grote werkgever van de regio, werkelijk iedereen doet iets in of rond haar tabaksindustrie. De bevolking wordt afgeknepen en verdient feitelijk niets dan wat goedmakertjes om net aan te blijven leven. De goedmoedige Lazzaro werkt hard : hij is zo ongeveer de sloof van iedereen maar hij blijft blijmoedig en zonder tegengas zijn klussen uitvoeren. Tussendoor schiet hij iedereen te hulp waar hij kan. Hij maakt daarin geen onderscheid, want zelfs de onhebbelijke zoon van de markiezin zoekt hem op en gebruikt hem voor klusjes en zelfs voor een soort levensonderhoud. Het maakt Lazzaro niet uit, die gaat uit van het goede van de mens. Tijdens een wandeling bergop, richting de schuilplaats van de markiezenzoon, valt Lazzaro het ravijn in.
De regiopolitie heeft de middeleeuwse , feodale toestand in Inviolata ontdekt en ingegrepen. De markiezin draait de bak in en het dorp raakt stil en verlaten. We zitten bijna twee decennia verderop en zien dat de dorpelingen hun leven niet op de rit hebben gekregen. Ze leven aan de rand van de stad, ontheemd en nauwelijks in staat om in levensonderhoud te voorzien. En wie komt daar door de stofwolken aanlopen? Juist: het is Lazzaro, nog even fris en verbaasd over de dingen die om hem heen gebeuren. Moeiteloos pakt hij zijn oude , dienstbare draad weer op en geeft de vervuilde en verslonsde mensen weer een beetje hoop. Sterker nog: hij vindt ook Tancredi, de markiezenzoon, weer terug. Die heeft heel wat uit te leggen aan de dorpelingen.
Niet geheel toevallig heet de hoofdpersoon van deze film zo. Hij is natuurlijk de personificatie van wederopstanding. Het geeft de film een bijbels tintje, maar is m.i. eerder sprookjesachtig bedoeld.
Met : Adriano Tardiolo, Alba Rohrwacher, Tomassio Ragno
Geen opmerkingen:
Een reactie posten