Ocean with David Attenborough op Moviemeter (4,23)
Ocean with David Attenborough op Wikidata
Geen zin in een allesverhullend liedjesfeest dus ik trok naar de filmzaal gisteravond. En ik bleek lang niet de enige: een goed gevulde zaal vol met bezorgde mensen.Want dat we niet naar een 'zoetsappige" natuurdocumentaire gingen kijken, daarvan waren we ons allemaal wel bewust. Zelf heb ik het geluk gehad om verschillende kanten van enkele oceanen te mogen zien, ik heb erin gestaan en gezwommen. Die overweldigende kracht van deze slagaders van onze planeet maakte dat ik ook vanaf het begin donateur ben van Ocean Cleanup, de organisatie van Bojan Slat die zo ongelooflijk veel goed werk doet in het schoonmaken van de wereldzeeën.
De prettige vertelstem van cultheld David Attenborough mag dan kalm klinken. Hij vertelt een verontrustend verhaal dat hij met een formidabele krachtsinspanning toch hoopvol kan laten eindigen. We kúnnen nog, er zijn nog kansen. Maar dan moeten we wel het goede doen, dan moeten we het roer wenden en de juiste beslissingen gaan nemen.
Die beslissingen moeten gaan over de toekomst van de industriële visserij, waarbij Attenborough op twee pijnpunten met een harde vinger drukt. Een daarvan is de oneerlijke bedrijfsmatige visserij die westerse landen voor de kusten van armere samenlevingen uitvoert: voor de Westafrikaanse kust, waar de bevolking al eeuwen lang voor overleving afhankelijk is van visserij, varen nu de mechanische trawlers die de vis letterlijk voor de neus van de arme en hongerige bevolking weg rooft. De kuststreek ziet haar vorm van bestaan (zowel inkomen als voedsel) verpieteren terwijl de trawlers kalm terugvaren om de exotische vis goedkoop op de borden in de sjieke Westerse restaurants gaar te koken. Stoppen daarmee, eerlijker verdelen.
Het tweede deel van Attenborough's waarschuwing is zo mogelijk nog schokkender: de sleepnetvisserij. Als keken we naar een vette thriller krijgen we gruwelijke beelden voorgeschoteld van de vernietiging van de oceaanbodem die als een immer voortrazende machine alles kaal- en leegtrekken wat er op de bodem en in het water daarboven aan leven aanwezig is. Waarna men bóven water vervolgens slechts bepaalde lucratieve vis- en schelpensoorten eruit pikt en de rest weer levenloos overboord kiepert. Diepe schande, alleen maar omdat wij iets culinairs eisen van de chefkok.
Attenborough toont aan dat - in gebieden waar door de overheid de sleepnetvisserij is verboden- de oceaan de kracht heeft om zelfstandig te herstellen: koraal kan weer teruggroeien, zeeëgels en kelp kunnen weer terugkomen als men de rust en de tijd geeft aan moeder natuur. Straks, volgende maand al, is er een grote internationale Oceaanvisserij-conferentie waarin de wereld de kans krijgt om te besluiten meer van die no-go-areas aan te wijzen. Of, nog beter, om die sleepnetvisserij gewoon in zijn geheel te verbieden.
Now you us, now you don't. The oceans must survive, or we won't!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten