Charcoal op Moviemeter (2,91)
Moeizame film. Dat kan aan mij liggen natuurlijk, misschien zat ik er niet zo goed in. Op zich stonden alle vinkjes goed: Zuidamerikaanse film, arthouse, traag tempo en een redelijke hoeveelheid positieve beoordelingen. Hoe het ook zij: hij viel niet, hij kwam niet oké binnen, ik zag het niet. Mea maxima culpa, wellicht.
Situatieschets: armlastig gezin in steenkool-wingebied. Moeder houdt de boel draaiende: terwijl papa maar moeilijk kan kiezen tussen de bar en zijn armoedige baantje zorgt moeder voor wat bijverdiensten (middels een minieme cateringservice), regelt ze de opvoeding van zoonlief én bekommert ze zich om haar bedlegerige vader, die met zoonlief op één kamer slaapt. Het valt haar zwaar, de medische teloorgang van haar vader beïnvloedt veel van de huiselijke sferen. De dame die langskomt met verse zuurstofflessen voor opa blijkt een onconventionele oplossing te hebben voor de misère.
Opa wordt vakkundig weggewerkt: in stilte wordt hij richting laatste adem gedwongen waarna het lichaam weggemoffeld wordt. Hiermee ontstaat ruimte voor een huurder, die daarmee nieuwe inkomsten regelt voor het gezin. Probleem is: niemand mag het weten. Moeder blijft doen alsof ze voor haar vader zorgt, die nu helemaal zijn bed niet meer uit komt. Vader en zoon bouwen elk op hun eigen manier een relatie op met de nieuwe huurder, die ook nog eens een schimmige achtergrond verhult. Alle elastieken staan op knappen.
Met: Maeve Jinkings, Jean Almeida da Costa, Benedito Alves, Aline Marta Maia, Romulo Braga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten