Op een school in Canada voltrekt zich een drama. Een lerares verhangt zich in de klas en een van haar leerlingen ziet haar hangen. BAM! De film is van start.
Volgende scene: op de kamer van het schoolhoofd wandelt een man binnen die zich voorstelt als monsieur Bachir Lazhar, Algerijn van geboorte en gediplomeerd en ervaren onderwijzer. En hij weet van de vacature.
De kans wordt hem gegeven zijn kunnen te tonen. Op zeer persoonlijke wijze wint hij de harten van de kinderen, maar stoot hij tegelijkertijd de collega's tegen het hoofd door vrijelijk over het schooltrauma te praten met zijn leerlingen.
Ondertussen ontvouwt zich bovendien zijn persoonlijke drama : hij is vluchteling en zoekt politiek asiel .
De combinatie van deze gegevens maakt het een indringende en toch rustige film. Innemend is wel het minste wat je van Lazhar kunt vinden, ontwapenend en charmant passen ook in dat rijtje. En toch voegt het niet met alle leerlingen, niet met ouders op de tienminutengesprekken en zeker niet met alle collega's.
Pik zelf u parels eruit , een ultieme kans voor u om te oordelen welk schoolsysteem u eigenlijk voorstaat: regels en regelmaat of een persoonlijke touch met een licht avontuurlijke aanpak. Of schrijf ik hier teveel richting een mening??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten