Enige film die ik meekreeg van het vijfde Hoornse Filmndagen-festival, vanmorgen lekker om 10 uur in de zaal.
Waargebeurdje, bovendien een uitermate knappe geschiedenisles. Dat is exact het sterke deel van de film: je wordt getuige van de moeizame mensenrechtenstrijd van de zwarte man in Amerika in de 20e eeuw. Van rechtenloze katoenplukker in de jaren 20 tot gewaardeerde WitteHuis-medewerker aan het eind van de eeuw. En nog net lang genoeg om de eerste zwarte president mee te maken.
Cecil Haines werkt als klein jochie met z;n vader "in them ol'cottonfields back home". Vader gaat verhaal halen bij de baas als die zijn vrouw opeist voor prive-gebruik. Dat wordt hem noodlottig, de baas pikt zijn opstand niet.
Allesbepalend voor de jonge Cecil. Hij wordt door de meelij hebbende bazin-moeder in huis genomen en wordt getraind in de huishouding. Als hij op eigen benen wil staan en het land in trekt, komt hij via een betrekking in een hotel uiteindelijk in Washington terecht, waar zijn kunsten opvallen bij het hoofd HR van het Witte Huis.
Uiteindelijk dient Cecil 7 presidenten, te beginnen bij Roosevelt en te eindigen bij Reagan. Cecil is gewaardeerd, Cecil is dienstbaar. Thuis levert hij echter een andere strijd: zijn zoon vindt hem te onderdanig en verlangt van zijn vader dat hij opstaat voor zijn rechten. Als dat niet gebeurt , verhardt de jongen zijn strijd die via diverse demonstraties en arrestaties uiteindelijk leidt naar MLKing en Malcolm X.
Vader en zoon kunnen het niet met elkaar vinden, althans: niet in hun meningen. Die afstand doet Cecil vele malen meer pijn dan de bij tijd en wijle vernederende taken die hij in zijn diensten moet uitvoeren.
Zoals gezegd: een geschiedenisles, vertolkt door een sterrencast. En daardoor best prettig om naar te kijken, al kan ik me de achteraf-reacties "Wat een draak" ook wel enigszins voorstellen. Bij mij het voordeel van de twijfel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten