Regisseur Baltasar Kormakur heeft iets met de zee. Niet gek als je weet dat hij van Ijsland komt. Eerdere titels die ik van hem zag (Reykjavik-Rotterdam en The Sea bijvoorbeeld) verbeelden al het leven op woest water, maar zo ver als in "Adrift" ging hij nog niet eerder.
"Adrift" is een simpel te vertellen verhaal, de kijker moet het van de beleving hebben. Jong meisje op wereldreis ontmoet een stoere schipper, die al enkele jaren niets anders doet dan de wereldzeeën bevaren. Ze valt voor hem en besluit toe te happen op zijn verzoek met hem mee te varen. Hij krijgt een leuke opdracht van een rijke zakenman die hem vraagt zijn boot over de Stille Oceaan naar Californië te varen,
Het stel krijgt de kans om volledig van elkaar, het varen en de zee te genieten: ze zijn volledig op elkaar aangewezen, net zoals ze volledig aan de elementen zijn overgeleverd. Dat gaat natuurlijk mis: schipbreuk , man slaat overboord, na angstige uren vindt ze hem toch weer terug, het lukt haar hem aan boord te krijgen, ze verzorgt hem, het lukt haar zelfs om de boot weer op een miniem zeiltje aan het varen te krijgen. Maar dan: met weinig eten en drinken aan boord en min of meer stuurloos op de Pacific, met een man die koorts krijgt van alle breuken en wonden, het is maar de vraag hoe lang ze het volhouden.
De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waardoor u een deel van de afloop al kunt raden.
Het is één grote Shailene Woodley-show (ze produceerde deze film ook), maar die speelt dan ook een aardig overtuigende rol. Ze is zowel het zoete argeloze poppetje dat verliefd wordt als het stoere schipperswijf dat zorgt dat er nog enigszins te overleven valt op de ruige zee.
Waar de vergelijkbare film "The Mercy' veel meer inspeelt op de psyche , is "Adrift" een verslag van overlevingsdrang. En bij vlagen is dat best doorbijten.
Met: Shailene Woodley, Sam Claflin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten