Once were brothers op Moviemeter (3,51)
Niet te verwarren met de glorieuze concertfilm "The Last Waltz" , de registratie van het afscheidsconcert van The Band, eind jaren 70. Waar die fraai gefilmde productie (van de hand van Martin Scorcese) zich vooral richtte op de muziek van een van de meest illustere popgroepen uit de rockgeschiedenis, gaat de documentaire "Once were brothers" juist in op de achtergronden. Hoe ontstond de samenwerking, hoe ging het creatieve proces en hoe ging het daarna verder met de vriendschappen?
We volgen dit aan de hand van voornamelijk gesprekken met Robbie Robertson, die op liefhebbende wijze praat over de ontmoetingen en de ontstaansgeschiedenis. Er komen meer mensen aan het woord, maar Robertson is de grote verteller. En terecht natuurlijk, want feitelijk was Robertson ook het grote creatieve brein én de motor van The Band.
We stappen in als Robertson 15 , 16 jaar is en er overal op de wereld rock-n-roll-explosies zijn. Deze geheel nieuwe muziek zorgt ook voor een nieuwe levensstijl en Robertson weet dan al dat hij dit eeuwig wil gaan doen. Hij levert een paar liedjes aan bij de dan al fameuze Ronnie Hawkins & the Hawks, waar hij al snel als gitarist wordt aangenomen. In die band is dan al Levon Helm aanwezig, een begenadigd drummer/zanger. De twee worden vrienden, meer dan muzikaal alleen. Na enkele jaren besluiten de twee door te gaan als zelfstandige band, ze recruteren Rick Danko, Garth Hudson en Richard Manuel erbij. Het creatieve proces begint.
Aanvankelijk toeren ze rond als begeleidingsband van Bob Dylan, maar al snel besluiten ze dat ze zelfstandig verder willen. Ze huren een huis waar ze in studio in bouwen: de hele dag leven en musiceren ze samen. Het roze huis wordt Big Pink genoemd, wat daarna volgt is geschiedenis.
We krijgen niet alleen een inkijkje in het succes, ook de keerzijden komen aan bod. Na een succesvol decennium zal de groep ten onder gaan aan drugsgebruik en jaloezie. Als kijker kun je alleen maar concluderen hoe jammer het is dat het creatief potentieel langzaam naar de achtergrond gedrongen wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten