maandag, februari 23, 2009

Gezin

Een béétje Franse film heeft er een: zo'n scene waarbij het hele gezin in een restaurant zit, waarbij de kinderen door de zaak struinen rondrennen en waarbij de ouders om beurten serieuze gesprekken met de oudste, de jongste, de middelste.

Wij hadden zo'n avond zaterdag en het was uitermate geslaagd: op gezellige wijze constateren dat de dames een nieuwe fase van hun leven ingeslagen zijn, dat de inhoud langzamerhand meer kans krijgt dan de vorm, dat het kortom de volgende stap richting opgroeien is.
met een klein beetje verhulling zeg ik toch wel dat ik trots ben. trots op hen, trots op mijn lief, trots op t "samen" dat wij hebben.

Tav mijn lief: ik duimikduimikduimikduim!

4 opmerkingen:

Herr Meijer zei

Ehh, Begt, wat is nog maar weer precies de bedoeling van het melden van een duim-moment aan de lezer als de lezer niet weet waar dat duim-moment voor is? Hahahhaha!

Anoniem zei

Nog mooiere gesprekken krijg je als niet alleen om beurten serieuze (en minder serieuze) gesprekken worden gevoerd maar dat de oudste, de jongste en de middelste gesprekken ook samen voeren.
Of is dat dan niet meer Frans...;0)?!

Peterter

begt zei

nee, dat zijn meer de amerikaanse en britse jeugdfilms, peterter.
desondanks:eens kijken of ze ook kunnen praten ipv kiften met elkaar.

@meijer: ga mij nou nie betichten van tikken voor eigen parochie he. als je een beeeeetje interesse voor mijn lief had getoond (een beetje he, te veel wilk nie hebben), had je geweten waterwas...

begt zei

enneh, herr m, ooit wel bedacht dat mijn lief zelf ook lezer kan zijn??

La Chimera - Alice Rohrwacher

La Chimera op IMDb (7,3) La Chimera op Moviemeter (3,60) We Lastige film, er wordt aardig wat inlevingsvermogen van de kijker gevraagd. Maar...