Elke Ken Loach is het bekijken waard. Rauw sociaal drama is wat de man ons meestal voorschotelt, ze zijn bijna allemaal even imponerend. Mijn persoonlijke favoriet uit zijn lijstje is nog steeds "My name is Joe", die wil ik u bij deze weer eens van harte aanbevelen.
Terug naar nu! Wat gebeurt er met Loach? Is hij bezweken voor de druk van het leuk? Omdat in de reclame alles grappig moet zijn, moet de film dan ook mee?
U ziet : ik heb even mijn bedenkingen bij het lezen dat de meester-regisseur opeens een komedie gaat maken. Gelukkig laat Loach in het eerste kwart van de film zien dat ie nog steeds hard/heftig en bot/bloederig kan zijn. Gaandeweg de film maakt ie echter een move richting feelgood en dat pakt eigenlijk prima uit.
Verhaal is van een bekende eenvoud: achterbuurtjongetje groeit op voor galg en rad, dit keer in Glasgow. Hij staat voor de rechter en krijgt een taakstraf als laatste kans om hem uit de gevangenis te houden. Zijn HALT-begeleider blijkt een man met een gouden hart en biedt hem kansen en onderdak.
Als de mannen 's avonds na het werk een whisky nemen gebeurt er iets met ons doerakje. Hij blijkt zich te ontwikkelen tot een fervent proever en vervolgens kenner van het volprezen Schotse vocht.
Hier komt het komische om de hoek kijken: de volop straattaal knauwende Schot belandt met zijn taakstraf-vrienden bij de ene whisky-proeverij na de andere. Waarop vervolgens een plan om rijk te worden rijpt.
Zien is geloven!
Leuk, onderhoudend, niet urgent maar best prettig. En straks bij ons in de buitenvoorstelling in première. Kom sfeer proeven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten