Ik zat er beter in dan ik vooraf verwacht had. En ook dan ik nu achteraf zou willen.
Ben doorgaans niet zo van de actiefilms, maar deze keek ik gisteravond (op Film1) direct na het journaal waarin ik de Vestia-criminelen hun ontwijkende financiële verhalen zag houden.
Man werkt in de beveiliging. Vrouw ernstig ziek, medische zorg in de VS is -zoals we weten - voor de rijken. Spaarcentjes raken op, gelukkig heeft de man belegd. We schrijven de aanvang van de financiële crisis. De Lehmans en de Fannie Mae's beginnen te wankelen. Hetgeen ook inhoudt dat de beleggingen van de kleine mensen hun waarde verliezen.
De man kan de medicijnen voor de behandeling voor zijn vrouw niet meer betalen, krijgt ondertussen het ene na het andere nul op rekest als hij verzekeringen en beleggingen wil laten uitkeren. Sterker nog: hij moet bijbetalen, huurt advocaten in die onbetrouwbaar blijken.
Vrouwlief kan het niet meer aan, ziet haar man wegkwijnen en accepteert haar noodlot. Ze besluit eruit te stappen. Op dezelfde dag dat de man zijn baan kwijt raakt, omdat een beveiliger met geldzorgen nu eenmaal niet meer betrouwbaar kan werken.
Ellende alom, het stapelt op. De man zweert wraak en neemt die ook. Behoorlijk.
Dat laatste stuk is te zwaar aangezet, maar de opeenhoping van rampen en het herkenbare verschil tussen Jan in de straat en Roderick-Johan op de financiële topposities pakt wel. Dát stuk van de film vond ik knap gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten