Dagje na het zien van deze film ben ik er nog niet helemaal uit. Vond ik het nou goed, vond ik het langdradig of juist iets daar tussenin?
Feit is dat het even duurde voordat ik ín de film raakte. De aanloop naar hét grote item van de film duurde langer dan nodig, maar blijft uiteindelijk wel zeer stevig hangen.
Hét item is wat mij betreft de onverwoestbare liefde die het jongetje voor zijn vader voelt. Zijn vader was zijn leermeester en zijn morele baken. Moeder hing er maar een beetje bij, voor hem. Later in de film komt dat moment ook letterlijk ter sprake als ze zich gelijktijdig verwonderen over hoezeer deze man de belangrijkste in hun leven was.
Jongetje Oskar leert alles van zijn pa, die hem stimuleert om wetenschappelijk te denken, veronderstellingen te bewijzen en nooit uit te gaan van wat hij alleen maar ziet. Dan wordt het 11 sepemtber 2001 en komt vader niet terug van een vergadering.
Na een jaar van onuitgesproken rouw gaat de jongen op zoek. Op zoek naar meer kennis over zijn vader, op wellicht een laatste spoor , op wellicht de resten van vader zelf. Als hij in vader's spullen een envelop met een sleutel vindt, begint zijn speurtocht dwars door New York. Er moet toch iemand zijn die aanknopingspunten heeft.
Daar begint het betere deel van de film: omdat succes uitblijft bij de zoektocht, wordt de jongen met steeds meer mensen geconfronteerd die zijn inzichten spiegelen, zelfs kantelen.
Met enige aarzeling zeg ik dan ook dat er een mooie emotionele uitwerking zit in een verder nogal gezocht gegeven. Gemiddeld dus toch een voldoende . Ik heb mij door bekenden laten vertellen dat , jawel, het boek beter was. In ieder geval ken ik iemand die het vertikte om de film te gaan zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten