Eerder op de avond keek ik deze. Ik moet toch een beetje aan kunnen haken met mijn filmquizcollega's dus deed ik maar eens een Hollywoodje. Richard Gere wordt alom verguisd, dat maakt het vormen van een mening over deze film voor mij een stuk makkelijker.
Ik, mijn besten, vond deze film niet tegenvallen. Niet om het acteerwerk, nee. Ook niet om de standaard David tegen Goliath- verhaallijn. Nee, vooral omdat er een inventief script was gebouwd om de grote opkomst van Azië in die jaren eens in perspectief te zetten. Men praatte volop over vooruitgang, men praatte over openheid maar de puntjes kwamen nergens bij de paaltjes. De oude machinaties overheersten nog te veel de wens tot vernieuwing. Dat toont deze film aardig aan.
Verhaal: Gere is een zakenman in satelliet-telecommunicatie. Zijn firma wil programma's verkopen aan het ontbolsterende Oosten. Dat kan natuurlijk niet zomaar, want censuur en zo, maar er lijkt een akkoord op komst. Om dat te vieren wordt er geborreld in een nachtclub, ontmoet hij een dame van lichtere zeden dan de andere en krijgt haar mee naar de hotelkamer.
De volgende ochtend: hij ligt bebloed op bed en de dame is dood. Alleen: hij kan zich zelf niet herinneren wat er gebeurd is, hij is overtuigd van zijn onschuld. Er moeten dus anderen zich hiermee hebben bemoeid.
Gevang, rechtbank, onrechtvaardigheid: het hele blik wordt open getrokken. De hem toegewezen advocate gaat pas na lang aarzelen om: ze begint te zien dat het zaakje stinkt en dat deze man erin is geluisd. Ze neemt stoute stappen: tegen de gangbaarheid in wil ze de onschuld van de westerling bewijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten