vrijdag, november 24, 2017

C'est la vie (aka Le sens de la fête) - Olivier Nakache & Erik Toledano

C'est la vie (le sens de la fête) op IMDb (7,1)
Verrassend leuke film uit de koker van de makers van de grootste filmhit van de afgelopen jaren. Het niveau van "Intouchables" haalt deze lang niet- er zit lang niet zoveel maatschappelijks in verborgen als in die film- maar toch is ie net effe meer dan een niemendalletje. Het verhaaltje heeft niet veel om het lijf, maar komisch is het wél. Er zitten voldoende grinnik- en lachmomenten in deze comedy of errors om tevreden de zaal uit te stappen.

Max heeft een bedrijf dat catering en entertainment verzorgt op bruiloften en partijen. We volgen hem een dag in de voorbereiding en uitvoering van een luxueuze trouwdag op een kasteeltje. De bruidegom is een onuitstaanbare kwast, die het allemaal heel elitair wil aanpakken. Max zegt dat ook te doen maar heeft er stiekem het geld niet voor om daarin allemaal te investeren. Wat losvast personeel, oproepkrachten en een vervangende band: het is het allemaal net niet. Maar Max is niet van plan daar de bruidegom op de hoogte te stellen.
Tussen de bedrijven door zijn we getuige van de amoureuze problemen van Max: zijn vrouw wil van hem af en zijn maîtresse wil niet met hem verder omdat ie puntje-bij-paaltje altijd weer voor zijn vrouw kiest. U begrijpt dat we hiermee richting een comedy of errors gaan, met alle fijne vergissingen en verwikkelingen van dien. De mislukte speech, bedorven eten, de nietsnut-fotograaf,  ruziënd personeel en oudere bruiloftsgasten die alleen maar antieke chansons willen horen van de daarvoor iets te ambitieuze band. Het zit er allemaal in. Het is vermaak. En daar is niks mis mee.

Met : Jean- Pierre Bacri, Gilles Lelouche, Eye Haidara

2 opmerkingen:

Peter te Riele zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
Peter te Riele zei

Deze keer ben ik een stuk minder enthousiast en positief over dezelfde film dan jij. Het verhaal is een mooi gegeven, de manier van filmen was vakkundig en mooi. Het acteerwerk echter steeds ver over de top (of hoort dat in een soort Louis de Funes stijl), de humor flauw. De finale met de witte luchtballon had nog wel iets dromerigs en fantastisch. Wel wat traag.
Nee, van deze film had ik veel voorgesteld en daarom was de teleurstelling zo groot. Kan nog niet in de schaduw staan van Intouchables. Maar ach, c'est la vie! Soms zit het mee en soms zit het tegen. (even de tikfout eruit gehaald en daarom voor 2e keer geplaatst)

C'e ancora domani (aka There is still tomorrow) - Paola Cortellesi

C'e ancora domani op IMDb (7,8)   C'e ancora domani op Moviemeter (3,67) Een schoonheid van een film. Verhaal is sterk. Beelden zijn...