Dat blijf ik lastig vinden, het doorgronden van Aziatische films. Rode draad lukt wel, maar de verbeelding van veel bijzaken kan ik niet altijd plaatsen. Hoeft ook niet altijd, de boel hoeft niet dichtgetimmerd. Bovendien was de cameravoering fraai (donker doch fraai) dus ik had geen spijt van het aanschouwen van deze Thaise productie.
Verstilde cinema, met zorg gemaakt en in ieder geval erop gericht om te verhalen. Huiswerk mee naar huis, zeg maar.
Verhaal is simpel te reproduceren: visserman treft bij een van zijn strooptochten in het bos een man aan die meer dood dan levend is. Later leren we van de visserman dat het bos sowieso vol lijken ligt. (verder geen uitleg wie de man is, maar aan de opdracht die aan de film voorafging weten we de bedoeling van de regisseur: "For the Rohingya.")
We hebben dus waarschijnlijk met een vluchteling te maken. De visser verpleegt hem liefdevol, zelfs als blijkt dat hij niet met de man kan communiceren. De gast zal over de gehele film weinig zeggen - wat klanken uitstoten is het maximale - maar we begrijpen dat hij niet van hier is.
Naarmate de tijd vordert en de vluchteling herstelt, begint zijn gastheer hem dingen te leren: vissen, duiken, edelstenen opsporen etcetera. Hij neemt hem zelfs mee naar zee, op de boot van zijn baas.
Als de gastheer op een dag niet thuiskomt, moet de vreemdeling het zelf rooien. Dat lukt: hij neemt de plaats in van zijn gastheer en verdient aldus zwijgend zijn eten. Plots, als hij op een avond thuiskomt van zee, staat er een vrouw in de kamer. Blijkt de ex van de visser te zijn, die zegt nergens heen te kunnen. Opnieuw zien we twee vreemden tegenover elkaar, die zo goed en zo kwaad als het gaat het leven proberen te runnen. Zolang als het goed gaat..
Met : Aphisit Hama, Wanlop Rungkumjad , Rasmee Wayrana
Geen opmerkingen:
Een reactie posten