Little Women - Greta Gerwig

Little Women op IMDb (8,1)
"Dit was Andere tijden, terug naar de onze". Van de week zag ik een 25 jaar oude boekverfilming van dit verhaal, gisteravond betrad ik de zaal voor het aanschouwen van de recentste bewerking van het succesvolle boek van Louisa May Alcott uit 1868. Waar wij allen "Het bittere kruid" en werken van Louis Couperus op de boekenlijst moesten zetten, zetten miljoenen Amerikaanse tieners dit boek op hun school-leeslijst. Het is daar een algemeen bekend verhaal , terwijl het bij ons weinig bellen doet rinkelen. Ten eerste was ik benieuwd naar de verschillen in aanpak tussen de vorige versie en deze (wat kan men met een moderne aanpak veranderen aan zo'n historisch verhaal?) , ten tweede was ik benieuwd of het als film overeind zou blijven als ik recent net een variant ervan had bekeken. Dat doet het. Gerwig oogst alom lof voor haar aanpak, een goed gevulde prijzenkast lonkt.

De nieuwe versie gaat wat mij betreft meer uit van het "sterke vrouw" principe: de rebelse Jo March moet standvastig blijven in haar wens tot onafhankelijkheid, ze betaalt af en toe de prijs voor haar onaangepaste opstelling. (Noem het een feministische tint die de regisseur aan het verhaal toevoegt.)
Boven alles blijft staan dat Jo stapelgek is op haar zussen , dat ze een centrale rol speelt in het te verkrijgen levensgeluk van de drie anderen. Elk heeft zo haar artistieke talenten: oudste zus Meg is de goede toneelspeelster, jongere zus Beth is muzikaal en benjamina Amy schildert niet onverdienstelijk. En Jo, Jo is de schrijfster. Ze vermaakt haar zussen met zelfgeschreven toneelstukken, ze heeft een kleine bijverdienste met het schrijven van verhalen voor de krant maar haar grote wens blijft toch het schrijven van een roman. Voordat ze zover komt, moet ze eerst door diepe dalen.
De zussen raken langzamerhand in de huwbare leeftijd , het spel moet worden gespeeld om elk een betrouwbare en vooral welstandige partner in de wacht te slepen. Alleen Jo houdt zich daar niet mee bezig, ze heeft geen oog voor de overduidelijke genegenheid die de charmante buurjongen Laurie naar haar toont . Kloppende harten , emotionele besluiten, de ratio in tweestrijd.

Twee van de allerbeste jonge acteurs vqn onze tijd duelleren in deze film: Saoirse Ronan flonkert en Timothée Chalamet is jaloersmakend goed, in al zijn nonchalance en ridderlijkheid. Voeg daar nieuwkomer Florence Pugh aan toe, besprenkel het met een stevige ervaring-saus (Laura Dern, Meryl Streep, Chris Cooper) en je snapt dat je een drama, een kostuumfilm én een acteursfilm te pakken hebt. Prima tijdverdrijf.