Na een aantal wat zwaardere films (en na wat forse uurtjes sporten) had ik gisteren zin in iets luchtigers. Iets dat desondanks recht in mijn straatje kwam: Brits én muziekcultuur. Het werd een knusse avond.
We gaan terug naar de vroege jaren 90 , Manchester. Engeland zit nog in de slechte kant van de economische golf, armoede en uitzichtloosheid. In die sociale klasse ontmoeten we een vijftal vrienden, nog net aan scholier, die hun uitvlucht vinden in muziek. In het zelf maken : hun beginnende bandje Shadow Caster lijkt veelbelovend maar moet in Manchester uiteraard van goede huize komen wil het opvallen. Maar ook de andere kant van de muziek komt in beeld: naast zelf actief zijn de jongens ook nog eens idolaat van de "grootste band aller tijden", in ieder geval op dat moment. The Stone Roses: de jongens ademen het. Elk woordje , elk nootje wordt bestudeerd. Zij willen ook zo zijn.
Het toeval wil dat the Roses een mega-concert gepland hebben, iets verderop richting Liverpool. Ze willen graag heen maar hoe kom je aan (geld voor) kaartjes? Elk van de jongeren kent - zoals het hoort- zijn eigen problemen. Hoofdpersoon Tits bijvoorbeeld reist af en aan naar het ziekenhuis, waar zijn vader in diens laatste dagen ligt. Hij wordt verscheurd tussen deze morele plicht, de hunkering naar zijn muziekhelden en ook nog eens door de charmante benadering van een zijn schoolgenootjes die met hem naar het concert wil. Er zal veel moeten wijken, maar naar het concert zullen ze!
Heerlijke muziek in de soundtrack, uiteraard veel Stone Roses maar ook andere Man- en Madchester-bands komen voorbij. Daarnaast ben ik altijd erg geporteerd van een inkijkje in de lowlife-jongerencultuur. Ik zat goed gisteravond.
Met : Elliot Tittensor, Nico Mirallegro, Adam Long, Emilia Clarke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten