Een ongebruikelijke kijkervaring, deze film. Vooral een erg ongemakkelijke ook. Je moet goed voor ogen blijven houden dat het een film is en geen documentaire, daarmee kun je nog enigszins de walging en verontrusting/verontwaardiging van je af houden. Na de aftiteling blijf je achter met een gevoel dat er een wereld is waar je niet van weet en niet van wilt weten. De meesten van ons hebben wel eens porno gekeken, niks mis mee, maar dat er binnen die wereld ook dermate gruwelijke en agressieve niches bestaan, is mensonterend. Het knappe van deze film is dat je op een of andere manier de drijfveren van de hoofdpersoon gaat snappen, althans: je probeert het. Maar je kijkt je ogen uit. En af en toe kijk je weg.
Linnea is een ontevreden meisje uit Zweden dat - boos op de hele wereld - naar Los Angeles vlucht. Ze is vast besloten het te gaan maken in de porno-industrie: gek op seks, gek op geld en bereid om daar heel veel voor te geven. Heel veel, zelfs haar eigen waardigheid interesseert haar niets. Het gaat om het klimmen op de ladder, het gevraagd worden door de topproducers , het aanwezig zijn en gezien worden op de juiste feestjes en beurzen.
Bella Cherry gaat haar artiestennaam zijn , als ze begint is ze nog stellig in wat ze wel of niet wil doen voor de camera. Al snel merkt ze dat met die houding de gewenste doorbraak niet gaat bereiken, ze zal ruwer en agressiever moeten acteren. Ze polst bij haar huisgenootjes, waarvan kamergenoot Joy zich zelfs tot een vriendin zal ontpoppen, hoe die hun carrière opbouwen en ze weet dan al dat ze gaat overtoepen. Ze passeert haar eigen morele grenzen en belandt in gruwelijk nare scenes waarin een pak slaag en verkrachting als kunstvorm aan de kijker worden verkocht. Het is huilen, het is op de blaren zitten en het is verbijten, maar Bella weet dat ze maar moeilijk terug kan. Het kost haar vriendschappen en vooral, het kost haar waardigheid. Maar haar ster rijst.
Geen pretje om voor het scherm te zitten , deze film. Je gunt dat meisje inzichten waar ze maar moeilijk toe komt. En je haalt de aftiteling in de wetenschap dat er toch wel heel veel nare mensen bestaan.
Pluspunt is er ook: het acteerwerk van Sofia Kappel is fabuleus en wekt vooral sympathie op.
Met : Sofia Kappel , Zelda Morrison, Evelyn Claire, Chris Cock
FIN - song : Karl Frid, Frid & Frid - Una giola (feat Caroline Gentele)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten