Our Friend - Gabriela Cowperthwaite

Our Friend op IMDb (7,3)
 Our Friend op Moviemeter (3,47)

Soms tref je het, als filmkijker. Soms verwacht je niets en krijg je veel. Deze film is er zo een: piepklein - op waarheid gebaseerd- verhaal, maar met zo veel liefde en overtuiging gebracht dat het je onmogelijk onberoerd kan laten. Traantje wegpinken mag, als u de film weet op te sporen zult u hem mogelijk net zo ondergaan als ik. 

De kleinheid van het verhaal zit m er in dat het eigenlijk in één zin verteld kan worden: jonge vrouw krijgt diagnose van terminale kanker, waarna alle vastigheid in het gezin onder hun voeten wegvalt en er gelukkig een goede vriend is om beide partners én de kinderen bij te staan. That's it.

De filmbeschrijving zou hier al kunnen ophouden, maar dan doe ik iedereen te kort: de maker van de film, die het dicht op de huid in beeld brengt. De man/vader in het gezin die zich schuldig voelt ten opzichte van zijn vrouw en kinderen omdat hij zo vaak voor zijn werk weg was dat hij het gevoel heeft zich van hen verwijderd te hebben. De moeder die weliswaar niets aan haar ziekte kan doen maar die er wel voor moet waken dat ze daarvan haar gezin en vooral haar man de schuld geeft. De kinderen die in al hun puberale gedragingen niet beseffen dat de aandacht van hun ouders op dit moment heel lastig te verdelen is. Maar vooral doe ik dan vriend Dane te kort: de opofferingsgezinde man die tijdelijk bij hen intrekt om vader Matt de tijd te geven naar het ziekenhuis te gaan, moeder Nicole de kans geeft om haar ziekbed ook werkelijk als ziekbed te gebruiken, dochters Evie en Mollie die toch de kans krijgen op aandacht voor hun eigen school- en vriendschappensores. 
Niet dat Dane zelf geen issues heeft, oh nee, hij loopt over van de twijfels over de richting die hij zijn leven moet geven. Maar dat lijkt allemaal even minder belangrijk: hij moet dit onder hoogspanning staande gezin steunen, gewoonweg omdat het zijn vrienden zijn. Vrienden die hem ook altijd een luisterend oor hebben gegeven.
Prachtig, Prachtig.

Met: Jason Segel, Casey Affleck, Dakota Johnson, Isabella Kai, Violet McGraw

Sorry we missed you - Ken Loach

Sorry we missed you op IMDb (7,6)
 Sorry we missed you op Moviemeter (3,73)

Het fijne van de drama's van Ken Loach is dat ze dus nooit niét actueel zijn  Vijf jaar geleden bij het verschijnen van deze film was ik er al zwaar van onder de indruk: het herkenbare lot van de familie Turner was vlijmscherp geschetst en vol in de roos. 

Nu ik hem vijf jaar later nog een keer bekeek, vond ik m zo mogelijk nóg verontrustender: de kloof tussen arm en rijk is alleen maar gegroeid, zowel in Engeland als hier. Er zijn te veel mensen die moeite hebben om met een schamel inkomen voldoende geld bij elkaar te krabbelen om de hoge huren, de hoge prijzen en de hoge inflatie te weerstaan. Er wordt nog wel gedroomd, maar er wordt veel te weinig gerealiseerd. In Engelend is in ieder geval de politieke teneur nog omgedraaid, bij ons gaan we gewoon nog dapper voort in het belonen van beursgenoteerde bedrijven en hun topmannen. De kleine man heeft geen kans. Zo knap hoe Ken Loach die sfeer en die slepende tijdgeest weet te pakken. 

Dit schreef ik er vijf jaar geleden over: https://begt.blogspot.com/2019/11/sorry-we-missed-you-ken-loach.html

Joker: Folie á deux - Todd Phillips

Joker: Folie á deux op IMDb (5,5)
 Joker: Folie á deux op Moviemeter (2,54)

Aan de warming-up heeft het niet gelegen: we keken eerder deze week het eerste deel (ik herzag m, mijn vrouw zag m voor het eerst). Daarnaast las ik gisteren enkele recensies, we waren wel klaar voor de première-avond (als in: de eerste dag dat ie draaide. We gingen heus geen rode loper over, hoor). Welnu, we kwamen bedrogen uit. Niets van de brille uit "Joker" zagen we terug, we zagen een geforceerd verhaal wat ook nog eens te vaak onderbroken werd door musical-invallen, waarbij Lady Gaga al haar kansen pakt om te shinen. Wel weer mooi gefilmd - Phillips kan echt wel wat- maar de in het eerste deel zo dominerende dreiging van ongemak bleef geheel uit. We maakten er dus maar een uitje van; samen naar de film, biertje in het restaurant toe. Werd het toch nog leuk.

Het proces zit er aan te komen. Na de gruwelijke daden die Arthur Fleck voor het oog van de natie pleegde, volgt er logischerwijze een proces. Zijn verdediging wil het gooien op zijn meervoudige persoonlijkheid: de ongelukkige en misbruikte Arthur Fleck huist immers in hetzelfde magere jasje als Joker, de nihilistische moordenaar die Gotham City in zijn greep hield en die met zijn daden opvallend veel bijval kreeg van de teleurgestelde burgerbevolking. 

Fleck gedraagt zich als een modelgevangene, verwerft zich daarmee ook enkele privileges. Hij mag zelfs mee naar het gevangenen-zangclubje. Daar omtmoet hij Lee Quinzel, die vastzit voor de moord op haar ouders. Lee adoreert Fleck, nee, eigenlijk adoreert Lee de verborgen Joker. Met het oplaaien van een liefdesvuurtje probeert ze Fleck ook weer op te warmen voor het tevoorschijn toveren van Joker. Als Arthur gaat hij de rechtszaal binnen, maar hij wenst deze als Joker weer te verlaten.

Met: Joaquin Phoenix, Lady Gaga. Brendan Gleeson, Catherine Keener, Steve Coogan, Zazie Beetz

FIN - song : Lady Gaga - That's life

Gezien in : Cinema Oostereiland

The End We Start From - Mahalia Belo

The End We Start From op IMDb (5,9)

The end we start from op Moviemeter (3,04)

Dystopische films, Je moet er van houden maar bij mij werken ze meestal wel, Niet dat ik nou 100% doemdenker ben maar een beetje donker toekomstbeeld heb ik wel. We gaan niet goed met de wereld om - in meerder opzichten niet- en dat gaan we een keer moeten betalen. Nog maar twee weken geleden gebeurde in Midden-Europa iets soortgelijks als we in deze film voorgeschoteld krijgen, dus zo onwaarschijnlijk is het allemaal niet.

Haar man móét weg en dat kan ze nu eigenlijk helemaal niet gebruiken. Ze is hoogzwanger en het weer is slecht. De timing blijkt inderdaad slecht, want op het moment dat bij haar de vliezen breken, sijpelt ook het overvloedige regenwater over de dorpels heen. Hij neemt de telefoon niet op, ambulances zijn niet te krijgen: het lijkt erop dat ze moet gaan bevallen in een druipnat huis en zonder hulp. 
Hulp komt net op tijd, maar in het ziekenhuis is het zo'n chaos dat de vrouw zo kort mogelijk na de bevalling al weer het veld moet ruimen, de bedden zijn hard nodig en verpleging is er amper. 
Het lukt ze om met de auto het dorp van zijn ouders te bereiken, nog net voordat dit ook op slot gaat voor mensen uit de lager gelegen gebieden. Alles safe, zo lijkt het. 
Niets is minder waar: voedsel wordt schaars, mensen vechten voor hun eigen leven of gezin en er vallen slachtoffers tijdens de distributie. Als haar man zijn zogenaamde verantwoordelijkheid neemt en besluit op pad te gaan om eten te zoeken voor zijn gezin, staat de vrouw - met baby- er alleen voor. Manlief keert maar niet terug zodat zij uiteindelijk ook op pad moet om de baby te laten overleven. Een lange tocht vol met hachelijke ontmoetingen volgt, maar gelukkig treft ze in een opvang een andere moeder aan die haar situatie begrijpt. Wanneer de situatie ze daartoe dwingt, gaan ze gezamenlijk op pad: twee moeders, twee kinderen, verlaten wegen en mensen op rooftocht: wat kan er dan eigenlijk mis gaan? 

De film wordt gedragen door Jodie Comer. Haar mimisch talent is onvoorstelbaar, ze maakt de spanning van de film voelbaar. Erg knappe prestatie.

Met: Jodie Comer, Joel Fry, Benedict Cumberbatch, Katherine Waterston, Mark Strong, Gina McKee

FIN - song : Anna Meredith - Little World

Joker - Todd Phillips

Joker op IMDb (8,4)

Joker op Moviemeter (3,94)

Aanstaande donderdag gaat de nieuwe Joker-film in première, wij gaan er samen naar toe. Omdat mijn vrouw het eerste deel van deze Batman-spinoff nooit zag, keken we die gisteravond. Voor mij een hernieuwde ontmoeting met de psychotische en bovendien gevaarlijke Arthur Fleck. Vijf jaar na verschijning heeft die dikke prijzen pakkende film nog weinig aan kracht ingeboet, de acteerprestatie van Joaquin Phoenix oogst alleen maar meer waardering. Benieuwd of hij dit kan toppen. 

Ik herlas ook mijn eigen recensie uit 2019, sta er nog steeds achter. Al moet ik wel toegeven dat ik iets verder van de criticasters af sta en meer richting bewondering en waardering voor deze acteerprestatie ben gaan staan. Dit schreef BEGT in 2019 : https://begt.blogspot.com/2019/10/joker-todd-phillips.html

FIN - song : Frank Sinatra - That's life/ Send in the clowns